Hey arianne, bedankt voor je reactie, gaaf dat je er zo open over praat. Ik ken meer mensen die deze keus hebben gemaakt en ik vind het heel interessant hoe ze nu tot deze keuze gekomen zijn.

Je ontmoette deze jongen, de vlam vloog over en je kreeg wat met hem. Hiertussen zitten natuurlijk heel wat gedachten. Je had immers het voornemen om met een christelijke jongen te zoeken en met hem te trouwen. Wat heeft er voor gezorgd dat je je voornemens overboord gooide en toch met hem iets begon?
Had je hem al niet kunnen afschrijven voordat het iets werd, omdat hij geen christen was. (klinkt een beetje hard, maar zo bedoel ik het niet)

Nogmaals, ik vraag dit omdat ik geïnteresseerd ben. Niet om te stoken :)

Groetjes,

Mark

Beste Mark,

Ik heb net jou "stelling" gelezen en de reacties daarop.
Veel van de reacties welke ik gelezen heb zoals die van Manon, Ethel en Arianne kan ik mezelf in vinden.

Op het moment heb ik zelf contact met een jongen die niet gelovelig is..
Zelf denk ik er ook over na of het echt de bedoeling is dat onze Vader wil dat er alleen gelovige mensen elkaar ontmoeten en daaruit een relatie ontstaat..

Ik ben het namelijk wel eens dat in de reacties ook naar voren komt dat het dus mogelijk kan zijn dat een gelovige die met een ongelovige een relatie heeft de ongelovige misschien tot geloof kan brengen..

Ik denk namelijk dat wij onze Vader heel blij maken en dienen als wij mensen door onze geloofsovertuiging zo de ongelovige juist tot het geloof kunnen brengen!
Daarbij moeten wij als gelovige ons geloof niet laten verwateren en daar wel sterk in blijven, zo zien mensen ook aan je houding en je uitstraling voor wat je staat en wat belangrijk voor je is en zo ook wederzijds respect dient te hebben..Dus dat je mensen die niet gelovig zijn ook respecteerd in hun keuze!
Doordat ongelovige onze uitstraling zien raken ze misschien wel nieuwsgierig en dus ook geinteresseerd en zo kan je mensen vertellen over je ervaringen met onze Vader en willen ze daar misschien meer van zien en horen en komen dan misschien wel tot geloof!

Misschien ben ik daar wel een optimist in, maar ik zelf denk toch echt wel dat onze Vader dat van ons verlangt en dat je niet moet opgeven..
Wat ik namelijk zo merk in reacties is dat de ongelovige gelijk afgeschreven worden en dat we daar niet de energie in moeten steken.
Ik denk dat we daar echt voor uit moeten kijken en altijd wel energie in moeten steken maar op een zekere hoogte, daar bedoel ik mee te zeggen dat je jezelf niet op moet dringen tot andere..

Onze Vader zegt ook in de Bijbel dat wij ons niet op moeten dringen bij andere mensen, want wij kunnen ze niet verandere als mensen, daar is onze Vader voor en het gebeurd niet op onze tijd maar op Zijn tijd!
Onze Vader klopt op de deur bij de ongelovigen en de ongelovigen moeten zelf open doen en dus ervoor open staan.

Ik zag dat je (Mark) dit in je "stelling" had gezegt:
Ik zou niet trouwen met iemand die niet geloofd, behalve als God dat wilde.
Dus als ik het goed begrijp denk je ook wel dat God een ongelovige op je pad kan brengen..

Ik heb namelijk ook vaak genoeg gebeden naar onze Vader om iemand op mijn pad te brengen en mij duidelijk te maken wie Hij voor mij bedoeld heeft..
Ik heb deze jongen (ongelovig) leren kennen, wat ik net aan het begin aan gaf, via het stappen en 7 jaar terug heb ik hem eerder ontmoet via een bioscoop waar hij toen de tijd werkzaam was en ik dus met mijn moeder zat en hij is toen naar mij toe gekomen en wilde toen graag met me afspreken. Dat is toen ook 1x gebeurd maar is niets geworden, heb daarna geen contact meer net hem gehad tot afgelopen februari van dit jaar toen ik hem als ober weer tegen kwam bij een restaurant..
En zag hem toen daarna bijna wekelijks met stappen maar zeiden toen alleen hoi en gedag tot 3 weken geleden, toen we weer aan de praat raakte en hij graag nog een keer met mij af wilde spreken..
En nu heb ik dus al 3 weken contact en het ziet er naar uit dat dit wel wat wordt..
Maar ja hij is dus niet gelovig, maar ik denk er nu dus ook echt over na van is dit nu op mijn pad gebracht en de bedoeling van onze Vader, ik vind dat best wel lastig namelijk, maar ik wil nu ook niet mijn geluk, wat ik nu zo ervaar, in de weg zitten en laten gaan door het contact te verbreken omdat hij ongelovig is!
Maar ja ik ben hem natuurlijk wel tegen gekomen op een plek waar je ook niet echt veel gelovige mensen kan verwachten, dus het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik zelf ook niet op de juiste plekken ben waar je juist wel de gelovigen kan tegen komen..
Ik blijf er wel bij is dat de bedoeling van onze Vader dat alleen gelovige als stel ontstaan of dat er juist ook stellen kunnen ontstaan tussen een gelovige en een ongelovige en dat de ongelovige toch tot geloof kan komen door ons gelovige..

Dit was mijn mening hoe ik erover denk hoop dan ook dat mensen hier wat mee kunnen en misschien ook wel een reactie op willen geven wat hun mening is!

Heb respect voor jullie doordat in de reacties veel eerlijkheid en openheid te lezen is.

Onze Vader is met ons en zal altijd met ons samen zijn, laten wij niet de kracht vergeten die Hij heeft!

Groetjes Dominique

Beste allemaal, ik denk dat het in het beginsel niet de bedoeling is dat een gelovige met een ongelovige een relatie krijgt (2 kor 6:14). Het is heel moeilijk, dat weet ik uit ervaring. Ik werd verliefd op een ongelovige en hij op mij, en zeg dan maar eens nee. Toch wist ik diep in mijn hart dat dit niet de bedoeling was. Een relatie moet je dichterbij God brengen. Natuurlijk kan God genadig zijn en het kan gebeuren dat de ongelovige uiteindelijk toch een keuze maakt voor God. Maar ga daar niet van uit. De persoon waar je op verliefd wordt hoeft niet per se de persoon te zijn die God voor jou bedoeld heeft. Een boek wat ik kan aanraden over dit onderwerp is God en je partnerkeuze van Derek Prince.
Ik heb die relatie uitgemaakt en ik ben heel blij dat ik dat gedaan heb. Ook al was mijn hart echt gebroken. Maar God heeft zich laten vinden in mijn verdriet.
Ik wens iedereen heel veel sterkte die hier mee zit! En ik heb dit niet geschreven om iemand te veroordelen, maar op even een andere kant te laten zien van deze discussie.

De liefde is iets prachtigs. Wat is er mooier dan dat iemand je zo lief heeft dat hij zijn leven zou geven voor het jouwe? En vice versa. De vurige wens die je beiden hebt om de ander gelukkig te maken. Ik zie de liefde als een gave van God, hoe kan zoiets prachtigs verkeerd zijn?

Ik kan niet geloven dat je per definitie gelukkiger bent met een gelovige partner. Of 'beter af bent' met een gelovige partner. Ook als je samen gelooft, kan er nog zoveel gebeuren in het leven; niet iedereen is zoals Job, die God trouw blijft ondanks de enorme ellende die hem overkomt.
Maar de keerzijde is ook mogelijk; God is almachtig, Hij kan een ieder de ogen openen. Wat dat betreft ben ik het volledig met Dominique eens. Moet je iemand afwijzen en daarbij God de mogelijkheid ontnemen om jou als discipel te gebruiken en je partner tot geloof te brengen? We zijn toch allemaal werktuigen van God?
Bid en je zal gegeven worden. Niet in onze tijd en niet op onze manier, maar in God's tijd en op Zijn manier. Ik bid regelmatig tot God om mijn vriend tot geloof te brengen. En ik geloof dat Hij het kan en wil doen, op Zijn tijd en op Zijn manier.

Als ik Webvisje's bericht lees, word ik droevig. Je kunt een ongelovige toch niet afschrijven voordat hem/haar een kans is gegeven? Ik denk ook dat je jezelf tekort doet door de liefde af te wijzen. Echte liefde is zeldzaam, sommigen zoeken hun leven lang ernaar. Het is iets geweldigs en je bent een gezegend mens als je dat mag meemaken. Ik heb twee troostende armen als ik die nodig heb, een liefdevolle kus wanneer ik maar wil en een trouwe vriend die ik altijd kan raadplegen. Hij maakt me zielsgelukkig. En daarbij heb ik God, die mij dit alles heeft gegeven, aan wie ik dagelijks mijn dank daarvoor betuig en bid dat ik mijn vriend waardig mag zijn.

Er is nog zoveel meer te zeggen, maar ik denk dat dit een eindeloze discussie is. Ik heb strijd gevoerd met mezelf over mijn beslissing om een relatie met een niet-gelovige aan te gaan. Ik heb voor ja gekozen, voor het kronkelige pad zogezegd. Ik heb God meermaals om raad gevraagd en heb naar mijn gevoel geluisterd. Als het niet goed voelde, als ik twijfels had, was ik geen relatie aangegaan. Maar ik vertrouwde erop dat mijn relatie met God niet verbroken kan worden en dat geloof ik nog steeds. God zit in mij. En Hij laat me nooit alleen.

"God is liefde, en wie in de liefde blijft, blijft in God en God blijft in hem" (1 Johannes 4:16). "Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde" (1 Johannes 4:8).

ik was eerlijk gezegd na het lezen van 22 reacties wel blij met de reactie van webvisje. ik geloof niet dat God wil dat je als christen met een niet christen trouwt.
daarmee bedoel ik helemaal niet dat je een ongelovige meteen moet afschrijven! ik geloof alleen niet dat het Gods bedoeling is dat een christen en een ongelovige een relatie krijgen. ik heb iemand eens horen zeggen: verkering is geen evangelisatieproject. daar ben ik het eigenlijk wel mee eens. verkering hebben in de hoop dat jij (of beter gezegd God) diegene er van kan overtuigen om ook te gaan geloven is niet het doel van verkering. daar moet je denk ik ook niet vanuit gaan.
ik heb zelf nooit verkering gehad met een ongelovige jongen, maar ik kan het me ook gewoon niet voorstellen! God is echt het allerbelangrijkste in mijn leven en als ik dat niet met iemand kan delen en als mijn vriend dat niet zou begrijpen dan zou de relatie gewoon niet werken. daar komt nog bij dat ik graag de zending in wil...
daarbij denk ik dat het het allermooiste is wanneer je samen God kent en kunt delen wat Hij tegen je zegt en wat je leert uit de Bijbel. dat je samen kunt bidden en hem kunt danken.

ik geloof in de liefde absoluut en ja er zijn gevallen waarin de ongelovige tot bekering komt, maar ik denk dat het niet God bedoeling is dat christenen een relatie aangaan met ongelovigen. (daarmee wil ik niemand aanvallen!)

we moeten ongelovigen liefhebben en van hen houden zoals ook Jezus dat deed daarvoor heb je niet perse een relatie met een ongelovige nodig.


het was niet m'n bedoeling om iemand tegen me in het harnas te jagen, maar om gewoon mijn eigen mening te geven, ik ben benieuwd naar het verdere verloop van de discussie :)

Hey mensen,

Arianne, liefde is inderdaad iets prachtigs, maar seks is ook leuk en kan je ook op een verkeerde manier gebruiken. En kan je kapot maken, als je het misbruikt.

Je zegt:
Moet je iemand afwijzen en daarbij God de mogelijkheid ontnemen om jou als discipel te gebruiken en je partner tot geloof te brengen?

Is het gebruikelijk om iemand te bekeren door met hem/haar een liefdesrelatie aan te gaan? Tuurlijk zijn er situaties waar de partner tot geloof komt, maar dat is niet de gebruikelijke weg. Zou je, Arianne, als je een ongelovig meisje tegen zou komen dezelfde energie in haar bekering stoppen?

De vraag is: Wat wil je met een relatie? Wil je liefde? Dat is niet zo moeilijk, vind een beetje redelijke partner en je bent klaar. Dan zou bij deze de discussie gesloten zijn. Of wil je de wil van God doen, ook met betrekking tot je relatie. Want dat is een hele andere insteek.

Ik ben niet boos, of iets dergelijks. Ik wil zeker niet met mijn vingertje wijzen. Ik zeg dit alles uit liefde.

Ik ben btw ook een keer een relatie niet aan gegaan, omdat God zei dat het niet de bedoeling was. Dus ik weet wel ongeveer waar we het over hebben.

God's zegen,

Mark W

Geachte lezers,

Mijn naam is Peter Schouten en momenteel ben ik bezig voor mijn opleiding Journalistiek met het schrijven van een artikel over relaties/huwelijken tussen gelovigen en ongelovigen.

Ik ben hiervoor op zoek naar stellen/echtparen die mij eventueel te woord zouden willen staan. Op die manier wil ik een portretten maken over het wel en wee van deze huwelijken en de dagelijkse praktische invulling van het leven.

Wie kan mij verder helpen?

Alvast veel dank.

Met vriendelijke groet,

Peter Schouten

[email protected]

Hoi
Mag ik hier wat vragen?
Ik ben gelovig en gedoopt. Mijn vriend is ongelovig en niet gedoopt.
Hij wil heel graag tot geloof komen en in de kerk trouwen, maar vind het minder prettig om zich als volwassen man te laten dopen.
Heeft iemand hier ervaring mee?

Hoi
Mag ik hier wat vragen?
Ik ben gelovig en gedoopt. Mijn vriend is ongelovig en niet gedoopt.
Hij wil heel graag tot geloof komen en in de kerk trouwen, maar vind het minder prettig om zich als volwassen man te laten dopen.
Heeft iemand hier ervaring mee?

Niet verkeerd opvatten hoor.
Dit kan nog al direct over komen.
Hoezo hij wilt graag tot geloof komen? maar vind het minder prettig om zich als volwassen te laten dopen?
Ik krijg hier het vermoede dat hij wilt geloven om jou, als dit niet waar is moet je het zeggen hoor ik ken jou situatie niet.
Want als hij graag tot geloof wilt komen was hij dat nu al gekomen.
En dopen is de 1ste stap als je tot geloof bent gekomen.

Hey Dora,

Een beetje ervaring met gedoopt worden heb ik wel van mijn eigen doop. Mijn advies: bestudeer met hem heel goed wat de Bijbelse doop inhoud. Juist als ongelovige moet hij natuurlijk wel eerst gaan geloven en daarvoor moet hij snappen wat de waterdoop inhoud. Handelingen 2 is goed om mee te beginnen vind ik.
Wanneer hij echt gaat begrijpen en geloven en een Christelijk leven wil leiden zal het punt van 'minder prettig vinden' niet meer relevant zijn. Omdat het dan nl. een eigen overtuiging is geworden waarbij de hoofzaak is geworden om gehoorzaam aan Gods woord te zijn.

1 min verschil, wow!

Wow idd.

Nodoubt geloof jij in de doop met de Geest?
Ik kan een beetje uit je woorden halen, eerder ook, dat jij geloofd dat de doop in de HG tegelijk is met de water doop.
Dit hoeft niet, want ik ken mensen die wel de water doop hebben gehad maar niet de doop in HG.

Ik denk wel dat er voor gebeden moet worden bij de doop.

De overtuiging om te kunnen geloven en je te willen laten dopen en Gods wil te zoeken is denk ik de 'doop in de H.G.'. Zonder Gods Heilige Geest geen echte bekering en gehoorzaamheid. De intensiviteit van die werking v.d. geest is niet in een vastomlijnd kader te plaatsen dat bij iedereen hetzelfde zal zijn. Dus daar wil en kan ik niet zoveel over zeggen. Wat ik wel weet is dat iedereen die Christen wil worden ondergedompeld moet worden in water bij de aanroeping v.d. naam van Jezus Christus voor de vergeving van zonden. Net zoals iedereen moet geloven in het hart en belijden moet met de mond dat Jezus Christus is de zoon van God etc.

Beste Mark,

Ik geloof inderdaad dat God ons oproept om geen ongelijk span te vormen, en dus om te trouwen met een christen en dan zelfs een als het kan uit je eigen gemeente, en als je uit twee verschillende gemeentes komt dat je dan voor je huwelijk samen kiest in welke gemeente je samen verder zult gaan.

Ik zou niet trouwen met iemand die niet geloofd, behalve als God dat wilde. Maar dat is mijn mening, ik ken geen bijbeltekst waar dat staat,
Als je de profeten leest dan zul je tegen komen dat God wilde dat rara combinatie's van huwelijken aangingen, dus sluit niet uit dat God iets kan vragen wat je niet verwacht ook i.v.m. het huwelijk.

Groetjes,
en Gods zegen toegewenst,
Kees

Beste Mark,

Ik geloof inderdaad dat God ons oproept om geen ongelijk span te vormen, en dus om te trouwen met een christen en dan zelfs een als het kan uit je eigen gemeente, en als je uit twee verschillende gemeentes komt dat je dan voor je huwelijk samen kiest in welke gemeente je samen verder zult gaan.

Ik zou niet trouwen met iemand die niet geloofd, behalve als God dat wilde. Maar dat is mijn mening, ik ken geen bijbeltekst waar dat staat,
Als je de profeten leest dan zul je tegen komen dat God wilde dat rara combinatie's van huwelijken aangingen, dus sluit niet uit dat God iets kan vragen wat je niet verwacht ook i.v.m. het huwelijk.

Groetjes,
en Gods zegen toegewenst,
Kees

@Kees
Die rare combinaties hadden te maken met de roeping van die profeten. Het stond symbool voor de relatie van God met Zijn volk Israël de bruid.