Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. (Joh 3:16) Zijn woede duurt een oogwenk, zijn liefde een leven lang, met tranen slapen we ’s avonds in, ’s morgens staan we juichend op. (Ps 30:6) Maar God bewees ons zijn liefde doordat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren. (Rom 5:8)
Hemelhoog is uw liefde, tot aan de wolken reikt uw trouw. (Ps. 57)
Jezus wist dat zijn tijd gekomen was en dat hij uit de wereld terug zou keren naar de Vader. Hij had de mensen die hem in de wereld toebehoorden lief, en zijn liefde voor hen zou tot het uiterste gaan. (Joh 13:1)
Maar ik mag door uw grote liefde uw huis binnengaan, van ontzag vervuld mij buigen naar uw heilige tempel. (Ps. 5:8)
Deze teksten lijken mij niet geheel onbekend bij de meesten van jullie. Misschien zijn ze wel veel te uitgekauwd in je hoofd en doen de woorden je niet zo veel meer. Dat kan op zich, want er wordt zo ongelofelijk vaak verwezen naar Gods liefde (ook niet onlogisch, want liefde is één van Gods eigenschappen) Maar het gevolg is dat we de diepte van zijn liefde niet altijd meer zien en dat is heel erg jammer. Ga even logisch na: Gods liefde is veel te groot voor deze wereld, dus het feit dat dit ons soms niets meer doet, geeft op zichzelf al aan dat er iets mis is in onze opvattingen. Hier even een simpel testje om te kijken of Gods liefde de waarde heeft die het zou moeten hebben: Ga bij jezelf eens na of Gods liefde je versteld doet staan. Want als je je niet meer kunt verwonderen over zijn liefde, dan is zijn liefde een wiskundesom geworden die je denkt te snappen. En dan kom je niet door de test. Waarschijnlijk reageer je dan op deze Bijbelteksten met: ‘Dat weet ik al lang’. Net zoals je weet dat één plus één twee is. Maar Gods liefde is niet iets waar je ooit achter komt in je leven, om het voor de rest van je levensjaren te 'snappen'.
Wat kun je er aan doen? Ik zou zeggen dat er twee dingen zijn, die tot je door moeten dringen; één: Wie God is en twee: wie jij bent. Zodra je beseft hoe groot, almachtig en soeverein God is. En hoe zondig, klein, en afhankelijk jij zelf bent, wordt het idee dat God ons lief heeft direct al heel anders. Wij verdienen in onze zonde niets meer dan de hel en als ons de zuurstof wordt ontnomen voor vijf minuten zijn we er niet meer. Waar kunnen wij trots op zijn/in roemen? Dat kan simpelweg niet. Wat kunnen wij God geven? Hij heeft ons niet nodig, Hij houdt zeer veel van ons, maar heeft ons niet nodig. Wij zijn niet de reden dat God van ons houdt, God zelf is de reden dat Hij van ons houdt, Hij is simpelweg liefde. Zijn liefde heeft geen motief nodig, was dat wel zo geweest, dan waren wij veel slechter af geweest. Wat wij moeten begrijpen, is dat God niet is zoals wij. God gaat geen relatie aan om er beter van te worden, God heeft ons niet lief omdát. Hij heeft ons lief ondánks.
En deze liefde gaat ons verstand te boven, het is onbegrijpelijk. Maar als we echt willen beseffen hoe veel God van ons houdt, hebben we zijn hulp nodig. Hij is de enige die ons zijn liefde kan laten beseffen. Maar als je zelf ergens wilt beginnen, begin dan met het overdenken van de dood van de Zoon van God, die Hij vrijwillig opgaf voor de mensen die Hij lief heeft.
Wij hebben Gods liefde, die in ons is, leren kennen en vertrouwen daarop. God is liefde. Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem. (1 Joh 4:16)
Fijne week!
Mark Winkelaar
