Ik kwam bij dit onderwerp omdat ik er de laatste dagen veel mee bezig was.
Ik begin mijn dag altijd met God en sluit hem ook altijd af.
Ik de manier pas ik meestal aan op de tijd die ik heb. Dit is erg fout, dat weet ik maar het is wel de harde realiteit. Ik ben er veel mee bezig om dit op te zetten naar tijd aanpassen op de manier van stille tijd houden.
Ik probeer meestal mijn dag te beginnen met 2 dingen die ik zelf erg belangrijk vind.
1. Mijzelf onder de bedekking van het bloed zetten. (Als je hierover vragen hebt stel deze dag gerust via "een reactie plaatsen")
2. De Geestelijke wapenrustig aantrekken zoals deze staat beschreven in Efeziërs 6:13-18
(Als je hierover vragen hebt stel deze dag gerust via "een reactie plaatsen")
Dan sluit ik meestal de dag af door een gebed te bidden maar deze ook te typen op mijn laptop. Dit is niet omdat ik dan denk dat het dan beter verhoort word, maar om de simpele reden dat ik dan voor mijzelf beter weet wat ik heb gebeden en hier later nog eens aan terug kan denken. Zo weet ik heel eenvoudig te vertellen wat ik gister avond heb gebeden bij wijze van spreken.
Maar er bestaat nog meer dan een dag beginnen en afsluiten met God, namelijk het leven van de dag samen met God. En wat is dan mooier dan God in veel dingen terug te zien en Gods stem te verstaan door de dag heen!
Bijbelteksten is de sleutel daartoe. Leer bijbelteksten uit je hoofd en zie God in dingen waar je anders misschien nooit bij stil had gestaan. En het heeft nog veel meer voordelen van het uit je hoofd weten van bijbelteksten:
1. Tijdens een gesprek kan je teksten uit de bijbel aanhalen
2. Je leert de Bijbel veel beter kennen en gebruiken
3. Je leert Bijbelboeken kennen waardoor je weet waar je ongeveer welk gedeelte zou kunnen vinden.
Boodschap van deze dag: Leer Bijbelteksten en zie hier doorheen God tot je spreken !!!
Groeten, Mark
Gerelateerd
Het bloed van het Lam
Persoonlijk gebed en groepsgebed
Aardbeving op gebed
Volhardend gebed
Volharden in gebed
Reacties (6)
herkenbaar met dat opschrijven. Zelfs met uitgeschreven gebeden heb ik vaak het idee dat ze niet worden gehoord. Dit komt omdat ik dan teveel op mijn gevoel let. Iemand gaf mij bijvoorbeeld de tip om te bidden om iemand met liefde voor profetie te ontmoeten, niet precies op die manier, en dezelfde avond kwam ik mijn vriendin tegen. Misschien weten anderen ook dat ik bijvoorbeeld bid voor een baan en duidelijkheid, dat is dan weer lastiger. Ik vraag wel elke dag (probeer ik) standaard twee dingen Ŝwilt u een engel zetten voor mijn lippenŜen Ŝwilt u een engel zetten voor de oorsprongen van mijn hartŜ. Ook werp ik een aantal keer per dag mijn bekommernissen op Hem.
Groeten, Pieter
Wat bedoel je precies met: "Mijzelf onder de bedekking van het bloed zetten."? En hoe geef je dat aantrekken van de geestelijke wapenrusting vorm?
Voor de rest vind ik dit een mooi stuk. Ga zo door!
Groeten, Bart
Ik kan zeggen dat mijn visie hierover enorm verandert is. Ik geloof niet meer zozeer in de 2 dingen waarover je vragen hebt. Ik geloof namelijk dat je een kind van God bent, en dat je daarom niet meer van alles uit de kast hoeft te halen om jezelf te verdedigen. Als je maar bij Hem blijft.
Ik weet niet of je het alsnog interessant vind om te horen hoe ik dat deed met die wapenrusting en onder bedekking van het bloed? Anders zeg je het maar
Groeten, Mark
Ik vind het op zich wel interessant om te weten hoe jij daar dan in die tijd wel tegenaan keek. Meer uit interesse wat mensen nu precies beweegt.
Maar hoe kijk jij dan nu aan tegen de wapenrusting. Ik denk zelf dat het bewustzijn ervan ons meer kan helpen om de "problemen" van de dag te trotseren.
Groeten, Bart
Prima, dan deel ik het met je.
Met mij gaat het altijd op de volgende manier. Ik hoor iets nieuws, doorleef en helemaal (sla soms door) en kom dan op een eindpunt terecht waarbij de rust wat meer is terug gekeerd.
Zo heb ik dat precies zo beleeft met deze 2 dingen waarover je vragen had. Ik kende in de tijd dat ik die post schreef wat mensen die helemaal voor de Heer gingen, en zij onderwezen mij hierin. Zij vonden het belangrijk dat je bijvoorbeeld elke dag je wapenrusting aandeed, en jezelf bedekte met het bloed van Jezus, met als hoofdreden: Jezelf beschermen tegen aanvallen van buitenaf.
In de tijd dat ik het deed vond ik dat iedereen het moest doen en snapte ik de mensen niet die het niet deden. Nu echter ben ik er zelf een geworden die het niet doet. De reden hiervoor? Ik heb meer rust met God. Ik mag een strijder zijn voor God en Hij vraagt het soms ook van mij, maar ik hoef het niet zelf te gaan doen. En dat was precies wat er toen fout ging: Ik voelde mij zwak wanneer ik de wapenrusting niet aangetrokken had (Efeziërs 6 lezen en praktisch maken, ik trek het aan, figuurlijk dan) en het zelfde verhaal met het bloed van Jezus.
Ik deed het toen omdat ik dus wat mensen om mij heen had die het ook deden, en een voorbeeld voor mij waren (niet zozeer daarin) dus ik dacht, blijkbaar werkt het zo...
Meer rust dus... Ik ben een strijder, ik hoef het niet nog te worden. Ik ben beschermd, ik hoef mij niet meer te beschermen, want ik BEN zijn kind....
Beetje een antwoord op je vragen? Hoe zie jij het voor jezelf Bart?
Er zijn wel meerdere posts die ik ook destijds als 'gebedsbroeder' heb geschreven waar we nu als individuen heel anders tegen aankijken.
Deze post van mark is een typisch voorbeeld.
