Gebedsbroeders

• 20-07 Drugs, reggae en God (2)
• 23-03 God stond te wachten... (6)
• 11-03 Echtheid (2) (2)
• 09-12 Mijn getuigenis (2) (2)
• 25-11 Weet wat jij gelooft! (0)
• 22-07 Mijn getuigenis (1) (0)
• 20-07 De grens over (0)
• 14-06 Jouw getuigenis heeft kracht! (0)
• 04-01 Stromen van levend water (2)

Laat een reactie achter

Reacties (3)

Reactie van Hans

Ha goeie Jan,
Aardich om dyn ferhaal te lêzen. Mei namme om’t ik wol aardich wat parallellen sjoch tusken dyn en myn libben. Beide tweintigers, beide Frysk(talich), beide opgroeid op it Fryske lân, beide wurksem yn it ûnderwiis en beide mei in pasje foar it skriuwen.

In grut ferskil sit him lykwols yn de opfieding. Yn dyn gefal wie dy fanút in geriffoarmearde, tsjerkse basis, yn myn gefal fanút in humanistyske fyzje, sûnder in sintraal steand Opperwêzen.

Fan dêrút sjoen kin it ek net oars as dat ik op in Îfwykjende wize sjoch nei dat wasto beskriuwst. Want wylst do dy besocht fielst troch God, sjoch ik mear nei it sykjen fan de sekerheid en feiligens fan de woartels werst dochs wer nei werom keard bist, nei socht te hawwen op oare flakken fan it libben.

Want faaks is it dochs sa - is myn erfaring - dat de basis fan dyn libben (en dêrmei de opfieding en de sosjale rûnte wêryn ast opgroeid bist) foar in grut part útmakket watst fierder yn dyn libben dochst, op hokker wize en wêryn ast dyn wierheid sjochst.

Ik moast dêrby tinke oan de foarstelling dy’t ik justerjûn seach yn Jorwert ( http://www.iepenloftspuljorwert.nl/ ) wêryn’t de tafel as metafoar brûkt waard dêrfoar. De rûnte fan de tafel dy’t dy ynslút as útslú….. De dûmny yn de doarpske setting fan it stik kaam der trouwens mar as in skynhilliche ÃŽf juster.

Ek it ridlik maklik oergean fan it Griffoarmearde yn it Protestantske docht fermoedsjen dat de wierheid fan de sosjale feiligens foarrang krige hat by de wierheid fan God.

No is dat net ferwûnderlik, om’t rûzjes en ÃŽfsplitsingen yn it ferline gjin útsûnderings wiene ;).

Om werom te kommen op dyn fraach: de grutste besiking fan mysels (ek yn myn gefal fanút myn basis, en dêrom ek humanistysk te neamen) is wol it omgean mei myn aard, yn kombinaasje mei hoe as jo omjouwing (en dêrmei de mienskip yn it algemien) omgiet dermei.

Groetnis, Hans!

Voor de niet-Friestaligen:

Hallo Jan,
Leuk om jouw verhaal te lezen. Met name omdat ik wel aardig wat parallellen zie tussen jouw en mijn leven. Beide twintigers, beide Fries(talig), beide opgegroeid op het Friese land, beide werkzaam in het onderwijs en beide met een passie voor het schrijven.

Een groot verschil zit hem echter in de opvoeding. In jouw geval vanuit een gereformeerde, kerkelijke basis, in mijn geval vanuit een humanistische levensvisie, zonder een centraal staand Opperwezen.

Van daaruit bekeken kan het ook niet anders dan dat ik op een afwijkende wijze kijk naar hetgeen jij beschrijft. Want terwijl jij je op de proef gesteld voelt door God, zie ik daar meer het zoeken van de zekerheid en veiligheid van de wortels waar naartoe je terug gekeerd bent, na gezocht te hebben op andere vlakken.

Want meestal is het toch zo – zo is mijn ervaring – dat de basis van je leven (en daarmee de opvoeding en de sociale ruimte waarin je opgroeit) voor een groot deel uitmaakt wat je verder in je leven doet, op welke manier je dat doet en waarin je jouw waarheid vindt.

Ik moest daarbij denken aan de voorstelling die ik gisteravond zag in Jorwert (http://www.iepenloftspuljorwert.nl/ ) waarin de tafel als metafoor gebruikt werd daarvoor. De ronding van de tafel die je kan insluiten of uitsluiten….. De dominee in de dorpse setting van het stuk kwam er gisteravond trouwens maar bekaaid - als een schijnheilige - af.

Ook het redelijk makkelijk overgaan van het Gereformeerde in het Protestantse doet vermoeden dat de waarheid van de sociale veiligheid voorrang heeft gekregen boven de waarheid van God.

Nu is dat niet verwonderlijk, want die move hebben we in het verleden vaak gezien, waarbij ruzies en afsplitsingen geen uitzondering waren ;).

Om terug te keren op je vraag: de grootste beproeving van mijzelf (ook in mijn geval vanuit mijn basis, en daardoor ook humanistisch te noemen) is wel het omgaan met mijn geaardheid, in combinatie met hoe je omgeving (en daarmee de maatschappij) daarmee omgaat.

Groeten, Hans!

Reactie van Froukje

Hoi Jan.

Ik denk dat wat je hier boven beschrijft maar al te waar is. Zo kun je geleefd hebben en zo kun je het ook ervaren hebben.

De Heere is goed voor jou geweest. Hij heeft naar jou gehoord. En als we het geloven dat Hij een hoorder is van alle gebeden dan doet Hij meer dan waar wij om vragen.

Beproevingen ja. Maar het is voor iedereen heel verschillend. En soms zie je vele dingen achteraf.

Veel succes met het schrijven.

Trouwens ik ben ook een fries.

http://vreesniet.hyves.nl

Deze bovenste hyves is voor mensen die slachtoffer zijn. Ikzelf ben het ook. Heb veel mee gemaakt. Maar en dan eindig is met de zin die je hier onder schrijft van Typ hier Blijdschap

Heel veel groetjes van Froukje.

nike naam!!

Reactie van Jan van der Meulen

@ hans, het schrijven is erg mooi, 'het is het binnenste van jezelf aan het papier toe vertrouwen, zodat het geschrevene kan wederkeren in ieders binnenste die er iets aan denkt te kunnen hebben...'
maar om even op die afsplitssingen binnen onze kerken terug te komen... dit is in mijn ogen misschien toch wel een kwalijke zaak. God die zal zijn gemeente met vuur gaan reinigen, dit heeft iemand mij verteld. Alle dingen die wij er als mens zijnde aan toe hebben gevoegd hebben in mijn ogen ook geen meerwaarde. Waarom is dit eigenlijk gebeurt? Er is toch maar één God? Die God die Zijn zoon naar de aarde heeft gezonden en voor ons is gestorven? Waarom bedenken we er dan allerlei dingen bij? En zijn er zoveel stromingen! Eingelijk is er maar één God en één geschrift en als we dit ons voor ogen houden? Dan zouden alle diverse stromingen opgelost kunnen zijn... dan is er geen haat meer... is dit misscien weer de werk van de duivel?... wie zal het weten?

@ froukje: 'Froukje het is jammer om te zien hé? Dat sommige mensen veel meer mee moeten maken, dat ze veel dingen zien die ze beter niet hadden kunnen zien... Kortom ik heb het gevoel weleens dat Christenen meer ellende mee moeten maken als mensen die geen Christen zijn. Natuurlijk is dit onzin maar toch het gevoel maakt mij best wel onzeker, het gevoel dat je anders bent als veel anderen en dat sommigen je niet begrijpen, ook over de ervaringen waarover ik schreef. Dat er toch duidelijk een verschil is tussen het Goede en het kwade. Ook dit is iets wat sommige mensen gewoonweg niet begrijpen....'