Gebedsbroeders

Nadat we allebei uitgeslapen wakker werden, namen we beiden een warme douche. Vervolgens pakten we onze spulletjes in en braken de tent af. Terwijl Mark zijn reisverslag schreef, besloot ik alvast even af te rekenen. 11,60€ voor twee personen, dat viel reuze mee, niet waar?

Toen we eenmaal op weg waren beseften we dat we drie dingen waren vergeten/kwijt geraakt. Twee landkaarten en een handdoek. Haha, wat vreselijk dom van ons.  ( Op de foto schreef Mark zijn reisverslag en ligt de handdoek nog nietsvermoedend te drogen in het zonnetje.)

Maar goed, we hadden wat vers stokbrood gekocht en een vers sapje bij de lokale supermarkt. Niet veel later zaten we gezellig in de schaduw te genieten van onze brunch. Nadat we verzadigd waren gingen we op zoek naar een goede spot om verder te liften. We kregen al snel een lift aangeboden van een vrachtwagenchauffeur, die ons bracht naar een groot tankstation aan de snelweg. Zonder dat we erom vroegen bood hij ons zijn landkaart. Hij had hem toch niet meer nodig, zei hij. Dank u Heer! Want we hadden net onze kaarten verloren, en deze kaart had alle kaarten van Europa in zich, fantastisch.

Toen we bij hem waren uitgestapt, zagen we een vrachtwagen staan bij een parkeerplaats die naar Slovenië ging. We besloten het gewoon te vragen en we hadden geluk. We konden met hem meerijden naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië. De vrachtwagenchauffeur (28 jaar) had zelfs een laptop met Internet, zodat we onze email even konden checken. Haha, ik heb zelfs nog even met mijn moeder zitten chatten, met de webcam aan, echt fantastisch! Op een gegeven moment stelde hij voor om even een break te nemen. Hij trakteerden ons op een lekkere bak koffie met een vruchtensapje. Hij praatte ook goed Engels, dus de hele reis konden we relaxed met hem communiceren.

Toen hij ons afzette in Ljubljana, gingen we allereerst opzoek naar een supermarkt. We vonden er eentje en kochten daar wat stokbrood en zoals gewoonlijk een lekker sapje en peuzelden het in een naastgelegen parkje op.
Nadat we ons buikje lekker hadden rond gegeten besloten we nog verder te gaan liften. Dit pakte echter anders uit dan we hadden gehoopt want toen het donker werd hadden we nog steeds geen lift. Na twee uur te hebben gewacht besloten we maar opzoek te gaan naar een slaapplek in het centrum van Ljubljana.

Toen we de vierde voorbijganger hadden aangesproken met de vraag of ze een camping of youth hostel wist was het eindelijk raak. De vrouw sprak nauwelijks Engels, maar toch wist ze ons te vertellen dat we maar met haar moesten meelopen. Zij zou ons wel even de weg wijzen. Na twee minuten te hebben gelopen, grapte ik tegen Mark dat dit wel echt blind vertrouwen was. De vrouw deelde tijdens het lopen geen woord met ons, en wij liepen braaf achter deze vrouw aan. Na vijf minuten lopen bereikten we het youth hostel. De vrouw nam met een handgebaar afscheid van ons en wij besloten het youth hostel binnen te gaan.

Na wat wiggen en wegen besloten we te overnachten in dit youth hostel. Nadat we even een minuut hadden gebaald van de onvoorziene uitgave, 22 € per persoon besloten we maar het beste ervan te maken.

Een fantastisch bed, een heerlijk warme douche en gratis Internet... Waar een mens al niet blij van kan worden.