Vandaag was het zover. Mark en ik gingen liften van Heerde naar Kroatië. Ons doel was om de kus van Kroatië te bereiken. Heerlijk zwemmen in de helderblauwe zee en natuurlijk de prachtige uitzichten. In mijn fantasie was ik er al, maar de werkelijke reis begon vandaag.
De dag begon om half elf. We stonden bij het tankstation in Heerde, waar we waren afgezet door Mark’s vader. Toen we eenmaal met onze backpacktassen klaar stonden om te gaan liften, vroegen we eerst God om een zegen.
Na een kort maar krachtig gebed waren we klaar om te vertrekken naar het zonnige Kroatië. Toen we ongeveer dertig minuten hadden gewacht, kregen we een lift van Heerde naar Apeldoorn. De man die ons een lift gaf maakte voor zijn werk documentaires voor de NCRV. Hij reed ons in zijn mooie rode BMW X5 naar de afrit van Apeldoorn-west. Toen we waren afgezet bij de afrit, kregen we niet veel later, ongeveer vijftien minuten later, een lift van een vrachtwagenchauffeur die ons verder bracht naar Arnhem. Hij vertelde zijn hele levensverhaal aan ons. Wat een openheid zo op de vroege morgen!
De vrachtwagenchauffeur zette ons af bij de rondweg van Arnhem. Daar kregen we na dertig minuten wachten een lift van twee studenten in die in een Renault 4 op weg waren naar een stadje vlakbij Koblenz. Na een hoop passen en meten, zaten we eindelijk met zijn allen in de renault 4. Het paste allemaal precies...
We kregen verse krentenbollen en appels aangeboden en konden wat vertellen over onze website. Toen we de heuvels in zicht kregen, begon de bestuurder ons te vertellen dat zijn autootje er soms een behoorlijke moeite mee had om de berg op te komen. En dat bleek precies te kloppen, want daar waar de andere auto’s ons met 130 km per uur voorbij vlogen, sjokte wij de berg op met 50 km per uur.
Door deze twee relaxte studenten waren we zo’n 270 kilometer dichter bij de kust van Kroatië gebracht. We stonden bij een tankstation en al vrij snel kregen we van daaruit een lift aangeboden door een vrouwelijke Duitse advocaat in een zwarte golf diesel. Ik pakte mijn rust door een beetje te dommelen en Mark praatte gezellig over allerlei zaken die te maken hadden met haar beroep en haar geloof. Ze was katholiek en het Duitse Leger des Heils betekende veel voor haar.
Na zo’n twee uur vroegen we aan haar of ze een slaapplaats voor ons wist. Helaas wist ze niets, maar ze bood wel aan om even te bellen naar familie om te vragen of zij een slaapplaats voor ons hadden. Wat een bereidwilligheid en vriendelijkheid zo op de Duitse snelwegen hé!
Nadat ze wat belletjes had gepleegd, konden we slapen bij haar broer in Neuerburg. Haar broer woonde in een prive kasteel waar hij met zijn vrouw woonde. Al 150 jaar werd het kasteel bewoond door deze familie. Haha, nou we wisten niet wat we hoorden.
Zo’n groot kasteel waar WIJ in mochten slapen, fantastisch. Er werd goed voor ons gezorgd. Een lekkere avondmaaltijd, en een rondleiding langs en in het kasteel, echt amazing! Die avond sliepen we in een ruime kamer met z’n tweetjes.
De volgende ochtend, werden we gesterkt door een lekker ontbijt. De eigenaresse van het kasteel bracht ons naar een perfecte spot om verder te liften naar Kroatië. Nadat we afscheid van deze enorm gastvrije vrouw hadden genomen gingen we weer op pad.
Wanneer de vader van Mark 30 minuten later was gekomen bij het tankstation in Heerde, dan hadden we geen lift gekregen van een man in een mooie rode BMW X5. En hadden we ook niet een lift gekregen van een vrachtwagenchauffeur die zijn hele levensverhaal aan ons vertelde. Want als we deze vrachtwagenchauffeur hadden gemist dan kregen we ook geen lift van die twee studenten in die piepkleine Renault 4... En dat zou beteken dat we niet op de juiste tijd, op de juiste plek hadden gestaan, wat als gevolg zou hebben gehad dat we de Duitse vrouwelijke advocaat waren misgelopen. En zonder deze vrouw hadden we nooit in een enorm prive kasteel geslapen... En hadden we misschien wel nooit die 350 km gereisd op 1 dag … GAAF
Tags: 
Tell-a-friend
Geen relevante berichten gevonden.
