We leven in een maatschappij waar alles snel moet gebeuren, waar je met één klik van je muis alle info kan krijgen die je maar wilt, waar mensen zeuren als de trein 3 minuten te laat is, waar je binnen 4 uur op je mail moet hebben gereageerd en waar rust en stilte wordt verdrongen door de i-pods en de schreeuwende reclames. Alles moet nu gebeuren, wachten en nadenken wordt niet getolereerd. De kerk staat niet buiten de invloed van deze maatschappij, dat zou vreemd zijn. De vraag is alleen: In hoeverre laat de kerk zich beïnvloeden?
Wat mij opvalt binnen de diensten die ik bezoek, is dat de focus soms helemaal op die twee uur van de dienst ligt. De spreker of zangleider komt het podium op en gaat alle dingen opnoemen die God in die dienst gaat doen. Het gaat allemaal gebeuren en wel binnen het tijdsbestek van die dienst. Het is goed om die verwachtingen te hebben, want God wil ook grote dingen doen en de noden van zijn gemeente laten Hem zeker niet koud. Dus op zich kan je dit in geloof uitspreken voor een dienst, maar het heeft een keerzijde. Wat mij namelijk opvalt is dat er een soort tendens is ontstaan dat God alles binnen een tijdsbestek van twee uur heel kan maken. Terwijl sommige processen simpelweg meer tijd nodig hebben, toch? Soms wordt er gepraat alsof God complete jeugdtrauma’s in die dienst kan verhelpen.
Een ander gevolg van de snelle maatschappij waarin we leven is dat we, als we niet oppassen, geen rust krijgen. Om te beginnen horen we bijna altijd muziek. Als het niet uit onze eigen speakers komt, dan zijn het die van de buren. En als het niet uit onze eigen i-pod komt, dan wel uit de mobiel van een 16-jarige die voorbij fietst. Ook worden we elk moment bestookt met e-mails, facebook updates, nieuwe twitter-berichten en nog veel meer. Waar hebben we nog tijd voor? Het contact tussen de mensen wordt steeds oppervlakkiger en een ontwikkeld karakter hebben lijkt ondergeschikt aan het feit dat je 30 ‘likes’ op je facebook-foto hebt. Wat willen we met ons leven? Vermaak is in deze maatschappij niet moeilijk. Elk uur van de dag wordt je bezig gehouden, maar wanneer sta je nu eens stil en denk je simpelweg eens na? Serieus, wanneer doe je dat? Heb je deze maand je wel eens afgevraagd of dit het leven is dat je wilt leven? Hoevaak ben je stil geweest in gebed deze maand? We weten dat God in de stilte is (1Kon 19: 11-13), maar we omgeven ons systematisch met allerlei lawaai en horen niet eens die oprechte klop op de deur, als Jezus binnen wil komen. Sta eens stil… wees een stil… Luister en denk gewoon eens na. En wie weet kun je de deur nog eens open doen voor de meest belangrijke persoon in je leven. Hij houdt van je.
Succes ;)
Mark Winkelaar
Tweeten
Gerelateerd
40 dagen zonder Twitter, Hyves en Facebook ?!
Tv kijken, surfen op Internet of God ontmoeten?
Leren in de stilte
Trots, blindheid en facebook
Laat je leiden door Gods Geest
Reacties (4)
Mooie post man. Dacht hier vanmiddag ook aan terwijl ik naar huis liep. Op school ook: je wordt geleefd van de ene deadline naar de andere deadline. En dan nog je sociale leven, je werk etc. Wat een drukte, wat vervelend soms ook.. Je merkt dat op deze manier de jaren omvliegen en als je niet uitkijkt groeit je geloof nauwelijks of raak je al snel bekoeld als je nooit een stil bent voor God/Hem weinig spreekt. Het woord verstikt..
Gelukkig is er God! En soms heeft je vlees niet altijd zin om naar God te gaan, maar je lichaam heeft God ook nodig -naast je ziel-, want je ontvangt rust bij Hem en bij hem komen is ontspannend! Heerlijk is het altijd, die rust en vrede bij Hem.
Ik zou tegen iedereen zeggen: geniet van het komen bij Hem.
Hij geniet ook van ons in relatie.
Stilte is iets wat je moet leren, en voor veel jongeren is het moeilijk om te leren.
Ik wens jullie als gebedsbroeders toe dat jullie mogen ervaren dat de stilte woning vindt in je lichaam en je geest, zodat je zelfs op de drukste plek terug kunt vallen op die stilte en dat je ervaart dat alle lawaai om je heen je niet meer verontrust.
Groetjes,
en Gods zegen toegewenst,
IKees.
