Als ik denk aan het woordje waaien, dan zie ik de herfst. De blaadjes hingen als eerste aan de boom, maar wanneer de herfst nadert laten ze los en ze waaien naar beneden. Ze zijn zo licht dat ze door één enkel windje al weer twaalf meter verderop liggen. Hun beweging is ook zo onvoorspelbaar, maar zo fraai en mooi tegelijk. Je vindt de bladeren overal in het bos, en ver daar buiten. Want ze worden bewogen door de wind die zelf onvoorspelbaar is.
Zo is het denk ik ook als we leven met God. Zo mocht Rob samen met mij voor een kleine jeugdgroep spreken in Harderwijk over gebedsbroeders en hoe gigantische werking dat heeft gehad in ons leven. Een erg leerzame ervaring.
Als ik twee jaar terug kijk ben sta ik versteld wat ik tot nu toe mee heb mogen maken. Het is denk ik goed om je bewust te zijn wat God heeft gedaan in je leven en wat hij vooral nog wil gaan doen door jou heen! Om je te laten leiden door de Heilige Geest. Vaak zie ik dat persoonlijk pas achteraf, ik bad om/voor bepaalde dingen of situaties en Gods antwoord was totaal onverwachts, een manier die ik nooit verwacht had.
Lees eens de post: Jouw gebed, Gods antwoord.
Want allen, die door de Geest Gods geleid worden, zijn zonen Gods.
(Romeinen 8:1-14).
Leven met God is één groot avontuur. Een avontuur is altijd onvoorspelbaar, Petrus had denk ik ook nooit verwacht dat hij kon lopen op water toen Jezus hem riep.
Wat zou er gebeuren als jij je als blaadje loslaat aan een vertrouwde tak aan die stevige veilige boom? Waar zou je heen waaien als je alles loslaat…?
Groeten Victor
Tags: 
Tell-a-friend
