Als je weet dat God iets afkeurt of verbiedt en je het dan toch doet - bewust, uit vrije wil, dan is er geen vergeving. TENZIJ..., tenzij we daarna tot inkeer komen en dat ook belijden..

Wil je op deze stelling reageren? Dat kan bij 'Stelling week 6'
Mark Boerman

Maandag,
2 februari 2009

Mark Boerman

Ik was laatst bij een goede vriend van me in Utrecht. We hadden een gezellige tijd en omdat hij christen is hebben we het ook vaak over onze ervaringen met God gehad. We hadden die dag mogen ervaren dat God met ons was. We mochten bidden voor een broeder die even een wat moeilijkere tijd heeft (gehad) We baden en mochten wachten totdat God op ons gebed antwoordde, en dat deed Hij. Het was een toffe tijd waarin we als kinderen bij God mochten komen.

Tijdens dat we samen waren dacht ik na over wat het inhoud om een kind van God te zijn. Ik vond het bijzonder maar kon het echt helemaal niet bevatten. We zijn kinderen van God en alsof dat niet genoeg is hebben we ook nog de genade ontvangen om zoveel van God te mogen vragen.

Terwijl onze afspraak of z’n einde liep vertelde hij me over een toffe spreker waar hij wel enthousiast over was. Hij vertelde me over één van zijn preken waarin hij de volgende, toch wel bekende, tekst uit Mattheüs 17 aanhaalt, maar daarbij een erg duidelijke uitleg geeft:

19 Later kwamen de leerlingen naar Jezus toe. Eenmaal met hem alleen vroegen ze: ‘Waarom konden wij die geest niet uitdrijven?’ 20 Hij antwoordde: ‘Vanwege jullie gebrek aan geloof. Ik verzeker jullie: als jullie geloof hebben als een mosterdzaadje, dan zullen jullie tegen die berg zeggen: “Verplaats je van hier naar daar!” en dan zal hij zich verplaatsen. Niets zal voor jullie onmogelijk zijn. 21 Dit soort kan alleen door gebed en vasten worden uitgedreven.

Bij dat laatste vers worden sommige kinderen van God toch best wel bang. Dat moet dan wel erg zijn als je het alleen kan uitdrijven door bidden en vasten. Maar kijk eens goed? Wat staat hier? Word hier wat genoemd over een demon? Nee, maar wat moet je wel lezen, juist ‘ongeloof’. Want lees het gedeelte nog maar eens en zie zelf hoe de tekst zichzelf zou tegenspreken als ze het zouden hebben over een demon in het laatste vers!

Ik was er zo van onder de indruk, niet van de tekst of van de spreker, nog van de uitleg, maar van wat God van ons vindt en wat Hij ons gegeven heeft. Zoveel autoriteit en genade, dat wij zieken mogen genezen, demonen mogen uitdrijven, en Zijn kinderen mogen zijn!

Groeten van een Koningskind, want dat ben ik!

tell-a-friendTell-a-friend

Tell-a-friend

Annuleren


Annuleren

Laat een reactie achter

Naam:
Reactie:
Typ hier 'liefde':

Reactie (1)

Reactie van Ruben

Amen! ;)

maandag, 2 februari 2009 - 10:59