Gebedsbroeders

Eergisteren ging ik, zoals elke doordeweekse dag naar school. Er zitten veel mensen bij mij in de klas die niet christen zijn. Er komt wel eens een gesprek over  het geloof en daar ga ik altijd graag op in. Gister had ik ook een gesprek met een meisje bij mij uit de klas, erg relaxt. We hebben heel ontspannen gepraat over waarom ik geloofde en  waarom zij niet.

Daarna zat ik de trein naar Zwolle, daar zat ik naast een moslim, hij ging die avond een toespraak houden over vasten. Ik heb volgens mij een uur met hem gepraat, het was best interessant om erachter te komen hoe hij dacht en wat hij gelooft.

Gister kwam ik ook nog 2 mensen tegen op de reis naar school. De eerste was een man die bij mij in de trein zat. Op het moment dat ik hem zag dacht ik: 'Ik moet hem vertellen dat God van hem houdt'. Dus toen we allebei toevallig op hetzelfde station uitstapten vertelde ik hem dat. (niet zonder spanning) Hij vond het vreemd en vroeg nog waarom ik het alleen aan hem moest zeggen. Ik had geen idee. Nog geen kwartier later zat ik in de metro en hoorde ik een meisje praten aan de telefoon. Ik hoorde iets over geloof, dus ik sprak haar aan toen we samen uit de metro stapten. Ze overwoog om zich te gaan verdiepen in het geloof omdat ze in een moeilijke periode van haar leven zat. Ik heb een paar vragen van haar kunnen beantwoorden en ik heb haar wat handvatten aangereikt voor het beginnen met geloven.

Dit zijn echt leuke dingen, vind ik. Leven met God, elke dag. Hoewel ik het wel jammer vind dat je niet ziet wat de uitwerking is. Misschien moest ik helemaal niet tegen die man zeggen dat God van hem houd, misschien was het mijn eigen idee. Maar misschien ook niet en komt hij uiteindelijk tot bekering, je weet het niet. En dat meisje in de metro, misschien komt het helemaal goed met haar en vind ze God, misschien ook niet. Dat is wel jammer, maar toch vond ik het wel leuk om te doen.

Groetjes,

mark