Als je weet dat God iets afkeurt of verbiedt en je het dan toch doet - bewust, uit vrije wil, dan is er geen vergeving. TENZIJ..., tenzij we daarna tot inkeer komen en dat ook belijden..

Wil je op deze stelling reageren? Dat kan bij 'Stelling week 6'
Gastblogger

Zondag,
10 augustus 2008

Gastblogger

Gastblogger: De verloren zoon en het verloren hart

Het verhaal van de verloren zoon is één van de bekendste parabels van Jezus in de bijbel. Het verhaal wordt vaak gebruikt om te laten zien hoe groot God zijn vaderhart is. Maar misschien nog wel meer om mensen erop te wijzen dat ze zich moeten bekeren van hun zonden en terug moeten gaan naar God. Wat mij altijd opvalt aan het verhaal is de oudste zoon.

De oudste zoon kan het niet over zijn hart verkrijgen om zijn jongere broer hartelijk te ontvangen. Logisch, gezien het ‘verraad’ van de jongere broer. Toch wordt hier duidelijk dat de oudste zoon ook niet zonder zonde is, zijn hart zat vol met afgunst en jaloezie. De trouwe oudste zoon was misschien al wel veel eerder van zijn vader weggelopen. Hij kende geen zondige uitspattingen. Van buiten was hij het toonbeeld van een trouwe goede zoon. Maar van binnen woekerde de zonde in zijn hart.

Ook wij hebben vaak afgerekend met de uiterlijke zonden in ons leven. We roken niet, zijn niet aan de drugs en seks bewaren we voor binnen het huwelijk bewaren. We zetten onszelf in voor de kerk, door stoelen op te ruimen of kinderneven dienst te draaien. We lezen uit de bijbel en bidden iedere dag. Maar vaak vergeten we de zonden die in ons hart leven. Deze innerlijke zonden zijn niet te zien en vergeten we vaak weer omdat de gevolgen ervan niet direct tastbaar zijn. Ook rechtvaardigen we ze vaak voor onszelf, omdat we toch het recht hebben om boos te zijn. Dit mag ook, maar we moeten zeker niet vergeten het hierna goed te maken. Anders is de kans groot dat wrok zich gaat nestelen in je hart.

We moeten niet alleen van buiten veranderen maar ook zeker van binnen, daar ligt de bron van waaruit je daden voortkomen. Misschien is het voor de oudste zoon nog wel moeilijker om thuis te komen bij zijn vader. Hij zal zijn hart moeten veranderen en dat kost veel discipline. Niemand kan hem hierbij helpen als hij dat niet toestaat. De maatschappij rekent je niet af op je innerlijke zonden. Er is eigenlijk maar één iemand die dat doet. En Hij is ook degene die ons liefdevol wil helpen om ons hart te veranderen.

Aan het eind van de parabel is de jongste zoon thuis gekomen bij zijn vader en staat de oudste buiten. Het verhaal vertelt helaas niet verder over de thuiskomst van de oudste zoon, zal hij buiten blijven, of zal hij zijn hart verwarmen bij dat van zijn vader?

- Anoniem -

tell-a-friendTell-a-friend

Tell-a-friend

Annuleren


Reacties
Rob in Suriname
Tell-a-friend
Annuleren

Laat een reactie achter

Naam:
Reactie:
Typ hier 'gebed':

Reactie (1)

Reactie van Jos

Het bijzondere van de oudste zoon is dat waneer zijn broer thuis komt hij een mededienstknecht roept en hem vraagt wat er aan de hand is. Feest en dat midden op de dag.
Hij zegt dat zijn broer is thuis gekomen en dat zijn vader het gemeste kalf heeft geslacht.Dit omdat hij hem gezond en wel weer terug heeft.
Dat hij een dienstknecht er bij haalde was op zichzelf genomen niet verkeert maar als de oudste zoon slimmer was geweest had hij betere direkt naar zijn vader kunnen gaan.
Nu kreeg hij het verhaal uit 2 hand en niet uit de eerste hand.
Vaak ooordelen wij over mensen terwijl we vaak de diepere feiten niet kennen hoe het werkelijk zit.
Als zijn vader naar buiten komt en met hem praat verwijt hij zijn broer dat hij bij de hoeren is geweest.
Eerlijk gezegd vraag ik me af hoe hij dat wist .
Per slot van rekening was hij er toch niet bij geweest.
Had die knecht dat verteld of had hij zelf dat vermoeden.
Er staat alleen maar dat waneer de jongste zoon in dat ver gelegen land kwam hij er al zijn geld doorjoeg.
Dus als we mensen veroordelen ga dan eerst naar je hemelse Vader voordat je een oordeel geeft over anderen

maandag, 2 februari 2009 - 22:02