Gebedsbroeders

Ik mocht laatst genieten van een mooie preek. Het thema was ‘vrije liefde’. Het is belangrijk om een balans te vinden tussen vrijheid en liefde in het liefhebben van je naaste. Liefde is geen echte liefde als het niet vanuit vrijheid gebeurd, kan ik wel stellen toch? Het komt nog wel eens voor bij mij, dat ik mij toch wel enigszins verplicht voel om liefde te geven, zeker als dat op sommige momenten van mij gevraagd word.

Om even een voorbeeld te geven: Je inzetten in de gemeente. Doe je het omdat jij je toch wel enigszins verplicht voelt ook iets te doen? En kunnen we dan spreken van vrije liefde of van verplichte liefde?

Het woordje vrijheid kreeg ook zo zijn aandacht in de preek. Lekker je ding doen in de kerk zoals dansen en springen, juichen, huilen, knielen, moet jij je echt vrij toe voelen. Pak die vrijheid en doe je ding! Kijk daarbij niet naar de mensen om je heen, en wat ze van je zullen vinden…

Maar er is iets waarin deze 2 samen gaan, waarin Jezus zo’n mooi voorbeeld heeft gegeven: “Je bent pas vrij als je bereid bent je vrijheid op te geven uit liefde voor de ander.”

Ik wilde er niet veel meer aan toevoegen, behalve te zeggen dat deze zin een opdracht in zich heeft die zo’n uitdaging is. Je eigen recht op vrijheid opgeven uit liefde voor de ander…

Groetjes, Mark