Christenen liegen zingend het meest..
Als je wilt reageren op deze stelling, dan kan dit bij het berichtje met de naam 'Stelling week 20/21'
Mark Boerman

Vrijdag,
30 mei 2008

Mark Boerman

Sturen of niet

Ik werk nu al bijna 5 weken bij een technische groothandel. Ik bezorg pakketten van boutjes tot ladders. Van schuurpapier tot wc-papier. Ik heb het nog steeds aardig naar mijn zin en vind de dagen nog steeds voorbij vliegen.

Wat ik elke dag weer een uitdaging vind, is om een stukje van Jezus in mij, aan de anderen die daar werken, te laten zien. Het is best bijzonder als je dan op een dag het volgende te horen krijgt: “Je bent een christen of niet? dat kan je zien namelijk”
Mijn vraag daarop was direct, maar in welke zin dan, positief of negatief? Waarop hij antwoordde: “Positief”

Het is lastig om vandaag de dag zomaar over het geloof te gaan praten. Om het gesprek er naartoe te sturen of er gewoon over te beginnen, veel mensen knappen er namelijk direct op af. Ikzelf kan me dat erg goed voorstellen aangezien christenen altijd denken het antwoord te hebben, maar ondertussen vaak geen haar beter zijn.
Op mijn werk merk ik het ook. Ik ben eigenlijk ‘bang’ voor hun reactie als ik ga beginnen over het geloof. Zomaar vragen beginnen te stellen over wat God voor hen betekent.

 

Eigenlijk moet het niet zo zijn toch, dat je bang bent om over het geloof te praten? Of zit er een stukje van God bij die aan je duidelijk maakt dat je er niet over moet gaan praten op dat moment?
Waar ligt de balans tussen je mond houden, en het verschil maken in je daden of er toch over praten? Ik vind het lastig, want wat ik vaak merk is dat het meer naar de eerste mogelijkheid neigt te gaan. Maar uiteindelijk als je er dan ontslag neemt, lijkt de situatie onveranderd te zijn. Relaties bouwen is daarbij denk ik een krachtige, maar soms ook juist een blok aan je been. Een vriendschap die je al 5 jaar hebt met iemand die nog steeds niet gelooft, dat is lastig!

Groeten, Mark

tell-a-friendTell-a-friend

Tell-a-friend

Annuleren


Reacties
Rob in Suriname
Tell-a-friend
Annuleren

Laat een reactie achter

Naam:
Reactie:
Typ hier 'christenen':

Reacties (4)

Reactie van Trust

Hoi Mark,

Mijn complimenten! Heel goed dat je gewoon door je daden heen laat zien dat je een christen bent en geweldig dat mensen die in positieve zin herkennen. Er zouden meer mensen moeten zijn die hun mondje eerst eens houden en het gewoon eens laten zien. Ga zo door en gebruik de mogelijkheden die ontstaan doordat mensen er op gaan reageren hoe jij je gedraagt.

vrijdag, 30 mei 2008 - 08:26
Reactie van Hans

Hé!
Inderdaad, je moet niet bang zijn om over je geloof/overtuiging te praten.

Maar wat mij betreft altijd vanuit het leven naar die overtuiging. Woorden zonder praktische uitvoering zijn leeg... Bovendien is zulke valse vroomheid van sommige christenen, hun moraliserend gedrag en gebrek aan barmhartigheid juist de reden dat niet-Christenen wantrouwend worden of zich afzetten tegen die (in wezen nep-) Christenen.

Ik vind trouwens deze opmerking wel interessant:
"Een vriendschap die je al 5 jaar hebt met iemand die nog steeds niet gelooft, dat is lastig!"
Wat vind je precies lastig daaraan, en denk je dat een (levens)lange vriendschap met iemand die niet gelooft niet mogelijk zal zijn? Of moeilijker?

Groeten, Hans!

vrijdag, 30 mei 2008 - 23:22
Reactie van Kees

Beste Mark,

Het is niet altijd gemakkelijk om de balans te vinden tussen praten over je geloof of alleen maar te laten zien dat je gelooft. In iedere situatie ligt die anders, maar als je collegas na 5 weken zien dat jij een christen bent, misschien is het dan nu de tijd dat je gaat bidden om de wijsheid waardoor je weet wanneer het moment van getuigen is gekomen. Jac. 1:5-7

Soms zul jij misschien alleen maar zaaien, en zal een ander getuigen, maar God zal je duidelijk maken wat jou taak hierin is.

Een vriend is een kostbaar iets, en het is een gift van God. En ook al gelooft hij niet, God heeft hem aan jou gegeven, en Hij wil jullie vriendschap zegenen.
En ik begrijp dat je ook graag zou zien dat je vriend je broeder wordt, zodat je vriendschap zich nog verder kan verdiepen.

Dank God zo vaak mogelijk voor deze vriend, niet alleen bij je vaste tijd van gebed, maar iedere keer als hij in je gedachten komt. En laat na die dankzegging steeds een zegen volgen, God kent het verlangen van je hart immers, en misschien dat door de dankzegging en de zegen op een dag zijn hart ontvankelijk wordt voor Gods liefde.

Groetjes en Gods zegen en wijsheid toegewenst,
Kees.

zaterdag, 31 mei 2008 - 18:52
Reactie van Mark

Hey Hans,

Om even antwoord te geven op je vraag: Wat ik precies lastig vind is dat ik over datgeen waar mijn hart vol van is, niet echt over kan praten. Mijn grootste passie, namelijk God, niet altijd kan uiten. Logisch want het leeft niet voor diegene, maar lastig maakt dat het wel.
Voor de rest, 5 jaar, ja wat je merkt is dat je weet van diegene dat hij/zij er niet veel mee heeft en er ook geen interesse in heeft. Wat moet je dan nog?

Daarnaast zijn niet-christelijke vrienden onmisbaar in mijn leven en vind ik het erg goed om ze te hebben. Ik zou het jammer vinden als ik ze niet meer zou hebben!


Groeten, Mark

maandag, 2 juni 2008 - 21:08