Gister had ik afgesproken met een paar vrienden om lekker te gaan klimmen in Nieuwegein. Iets wat we allemaal leuk vinden en al eerder met elkaar hebben gedaan. Het was erg gezellig en naderhand nog even lekker wat met elkaar gegeten. Toen ik op de terugreis was met de trein zat ik tegenover een vrouw van midden jaren 20. Ik had lekker een muziekje op en zij zat een boek te lezen. Oftewel, we waren lekker bezig met ons eigen ding.
Ik besloot me kwetsbaar op te stellen en gewoon een gesprekje proberen op te starten. Het begon met de vraag: Spannend boek?
Daarna hebben we een gesprek van ongeveer 40 minuten gehad. Het ging over van alles en nog wat. Van haar vriend tot haar baan, van haar boek tot haar geloof.
De beginzin was zo moeilijk, ik weet niet wat het was. Ik voelde me zo kwetsbaar. Stel je voor dat ze nors zou reageren, of zou doen alsof ik niet bestond? Hoe erg zou ik dan wel niet afgaan? Ik betrapte me op een stukje mensenvrees. Wat zou diegene wel niet van me denken?
Het was een bijzonder ontspannend gesprek. Er vielen geen stiltes, en het was gewoon alsof ik met een goede vriendin aan het praten was.
Het was wel een wijze les om te leren. Kwetsbaar zijn tegenover mensen. Ik vond het wel erg tof ook dat ik heb mogen zien dat God het ook weer gebruikt heeft. Ik heb mogen delen over mijn geloof, en haar mogen bemoedigen. Niet omdat ik de vragen zo stelde dat het uiteindelijk tot het geloof kwam. NEE, God die door mij heen werkte, puur omdat ik kwetsbaar durfde te zijn en een risico wilde nemen.
Want wat sprak het uiterlijk haar persoonlijkheid tegen zeg, en maakte dat het moeilijk om een gesprek met haar te beginnen!
Groeten, Mark
Tags: 
Tell-a-friend
