Gebedsbroeders

Afgelopen week gaf mijn jeugdleider een tip om elke dag een kwartier stil te zijn, om zo te luisteren naar wat God tegen jou te zeggen heeft. Ik heb het toen voor één dag uitgeprobeerd. Een tekst die in mij gedachten kwam was deze:

Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. (Romeinen 12:11)

Door school drukte en vrienden kwam ik niet meer echt aan God toe. Ja ik schrijf misschien dan wel elke week blogs over God en wat ik meemaak of ervaar. Maar het is maar een fractie van wat God te geven heeft!

Ik dacht na; als ik nauwelijks structueel tijd maak voor God en met hem praat en eigenlijk toch al best wat meemaak. Hoeveel des te meer zou ik gebruikt kunnen worden als ik echt die hechte band met God onderhoud?! ER IS MEER! Op dit moment zit ik in een bootje, waar ik niet uitdurf te stappen. Maar s'ochtends op staan en echt dag aan dag met God beginnen is voor mij een grote stap. Alleen al om je slaap op te geven...Of om überhaupt materieel weg te geven aan iemand anders is voor mij al moeilijk. Best triest dat ik dat nog zo aan materieel gehecht ben. Maar ik weet dat als ik stappen zet , dat er vooruitgang komt. En dat is waar ik naar verlang.

Waar sta jij? Zit jij in een verrot houten bootje waarvan je verwacht dat die over een paar maanden ook nog drijft... ? Wie nog nooit in het water is gesprongen zal nooit leren zwemmen... Heeft jou relatie met God geen nieuwe boost nodig?

Wat je nu hebt meegemaakt is nog maar een fractie van wie Hij is. Strek je meer uit naar God, en dat gaat je wat kosten. Onderneem iets dat je wat kost. s'ochtends tijd met God nemen is(een voorbeeld...) voor mij al heel moeilijk. Of iets weggeven waar jij veel(teveel) waarde aanhecht. Misschien is het dat we opniew keuzes moeten maken die we niet leuk vinden, maar je weet dat God het van je vraagt. Het kost je veel moeite en het doet misschien pijn. Dat heet aanbidding.

Maak keuzes die je wat kosten, en deel het met een vriend(in) en help elkaar stappen te zetten.