Vrijdagochtend zat mijn hoofd vol zorgen over ‘de toekomst’. Ik studeer journalistiek maar ik twijfel al een tijdje of dit nou mijn droomvak is. Ik werd jaloers op mensen die een concreet doel voor ogen hebben, de bijbehorende studie geweldig vinden en met succes hun diploma behalen.
Die nacht had ik gedroomd dat ik het allemaal niet voor elkaar zou krijgen, en dat had een enorm negatieve invloed op mijn humeur. Ik liep door het warme zonnetje, maar ook dat kon me niet opfleuren. Uiteindelijk besloot ik het bij God te brengen, en ik geloofde dat het bij Hem in goede handen zou zijn. Maar de controle overgeven aan Iemand anders… Bah wat is dat soms een grote drempel. Gelukkig heb ik het wel gedaan. Ik kreeg deze tekst in mijn hoofd en ik zocht het op. Het is een soort conclusie aan het eind van Matteüs 6. Het maakt deel uit van Jezus’ bergrede:

‘Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie Hemelse Vader die ze voedt. Zijn jullie niet meer waard dan zij? Wie van jullie kan door zich zorgen te maken ook maar één el aan zijn levensduur toevoegen?’ (vers 26,27)

‘Zoek liever eerst het koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden. Maak je dus geen zorgen over de dag van morgen, want de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf.’ (vers 33,34a)

Wauw! Heb je er al eens over doorgefilosofeerd hoe heerlijk het is je nooit zorgen te maken?

God heeft me weer nieuwe moed gegeven. In mijn schriftje waar ik sinds kort mijn gebed naar God toe opschrijf, eindigde ik vrijdag met het tweede couplet van dat oude liedje:

Bid en u zal gegeven zijn
Zoekt en gij zult het zien
Klopt en de deur zal voor u opengaan
Halleluja, halleluja!

En toen schreef ik: Ik weet nog steeds niet hoe ik precies verder moet, maar dank U, Heer! Zodra ik me weer zorgen maak over mijn toekomst leg ik het bij God. En ik kan je vertellen: ik geniet weer!

Froukje