Hemel en hel
Door: Mark WinkelaarVrijdag, 6 februari 2009
TerugCategorie: Algemeen, 35 keer gereageerd, 1485 keer bekeken
Het aloude doomscenario, de duivel met een rode drietand smalend in de vlammen en God op de troon in de hemel. Waar gaan wij heen? Dat is de grote vraag. Het woordje hemel komt 740 keer voor in de bijbel, het woordje hel niet één keer. Het is dus blijkbaar een woordje dat we zelf hebben bedacht. De hemel heeft 2 betekenissen; Dat blauwe geval dat je ziet als je omhoog kijkt en de plek waar God troont. Of dit één en dezelfde plek is weet ik niet, het zou kunnen.
Ik heb wel eens de vraag gekregen van mensen uit mijn klas: ‘Ga ik naar de hel?’ Wow, beetje confronterende vraag. Ik zei dat ik het niet wist en dat God over dit soort dingen gaat, ik niet. Het is al een tijdje geleden dat mij dit gevraagd werd, als ze mij het nu zouden vragen had ik een wedervraag gesteld.
Veel mensen, ook christenen, hebben een verkeerd beeld van hemel en hel. Nu heb ik er zelf ook nogal moeite mee, dus als je aanmerkingen hebt hoor ik het natuurlijk graag :) Als je mensen vraagt of ze naar de hemel of naar de hel willen, zegt natuurlijk iedereen dat hij/zij naar de hemel wil. Maar veel mensen hopen (volgens mij) God daar niet te vinden, iets wat nogal lastig is. Stel ik zou tegen iemand zeggen dat hij naar de hel zou gaan als hij nu zou sterven. Hij zou zeggen: Dat is toch niet eerlijk? Dus alleen de gelovigen gaan naar de hemel? Wederantwoord: Als je graag naar de hemel wilt, dan kan dat; accepteer het offer van Jezus, bekeer je van je zonden en laat God je leven leiden, God’s cadeau aan jou! Ik vraag me af wat hij zou doen. Je wilt naar de hemel, maar de manier om er te komen wil je niet aannemen. Mensen willen God niet in hun leven.
Heb je er wel eens over na gedacht dat God niet kan vergeven? Als God rechtvaardig is dan kan Hij niet vergeven. Stel, je komt op een avond thuis, je treft je hele familie dood aan en de moordenaar krijg je te pakken met het bloed nog aan zijn handen. Je brengt hem voor de rechter. De rechter zegt tegen hem: ‘Je hebt een hele grote fout begaan, maar ik vergeef je omdat ik een liefdevolle rechter ben. Zou je niet schreeuwen om gerechtigheid? God kan vergeven omdat Jezus is doodgegaan, Hij heeft de straf gekregen die wij hadden moeten krijgen. De straf van God. Hemel en hel? De hemel binnengaan kan alleen door Jezus Christus.
Groet,
Mark
Gerelateerd
Heaven 'nd Hell
Beloftes naar rechtvaardigen
Wat is liefde?
De dood
Geocentrisch of heliocentrisch?
Reacties (35)
Reacties 21 - 35 van 35
- <
- 1
- 2
- >
vrijdag 16 april, 13:21Michel
Hallo JP en Kemmel,
Het gaat er inderdaad niet om of ik gelijk heb of niet. Het is beter met elkaar te delen hoe je de dingen ziet zodat we er allemaal wat verder mee komen.
Je legt de dingen helder uit JP. Ik probeer je te volgen.
We zijn inderdaad door God gemaakt naar Zijn beeld (God had iets heel moois voor ogen). Maar ik heb vraagtekens bij het feit of God echt IN ons aanwezig is (als we Zijn Geest nog niet ontvangen hebben) of dat Hij BIJ ons is.
Je hebt gelijk: God houdt het leven in stand, anders val ik uit elkaar en valt het heelal ook uit elkaar. Maar God zegt ook in Zijn woord: "Allemaal hebben jullie gezondigd en daarom missen jullie Mijn heerlijkheid" Dit doordat God Zijn aangezicht van ons MOEST afwenden toen we voor het eerst zondigden. Zijn Heiligheid verdraagt nu eenmaal niet de aanwezigheid van zonde (die juist tegen Zijn liefde ingaat).
Ik kan er mijn vingers ook niet echt achterkrijgen, en dat is ook niet belangrijk. Ik zie het ook meer zo: God heeft ons gemaakt met een intens verlangen in ons wezen naar Hemzelf. Dit maakt dat wij op zoek gaan en pas rust hebben als we Hem gevonden hebben.
Als God al in mij was, dan had ik ook niet hoeven zoeken.
Aanhakend op de vraag van Kemmel:
Ja het voelde voor mij alsof ik in de hel was (dit is geestelijk gezien). Zo ervaarde ik het: donker en duister, liefdeloos en kil was mijn geest. Het gevolg van ontelbare verkeerde keuzen hadden mij hier gebracht (verslaving). Toch was er ook nog iets anders in mij. Mijn wilskracht was ernstig verzwakt (door honderden keren toegeven aan zondig gedrag). Het mooie is dat hoe dichter ik de werkelijke dood naderde, hoe banger ik werd, en hoe meer ik hongerde naar de waarheid. De werkelijkheid was dat ik ernstig ver van God en Zijn weg voor mij afgedwaald was. Was God in mij? Nee Hij was niet in mij.
Wat wel in mij was, was mijn geweten en het vacuum in mijn hart dat mij deed zoeken.
Na drie jaar speuren en reizen langs talloze religies, vond ik pas wat ik zocht. Namelijk de liefde in Jezus. Toen wist ik ook dat ik dit altijd had gezocht. Toen kwam de liefde binnen, en daarmee een vleugje van de hemel. En na ontelbare keren de strijd aangaan met de verleiding, ben ik, geleid door Hem, uit mijn verslaving gegroeid. Prijs Hem!
Daarom zie ik het zo, dat wij wel Gods werk zijn, maar dat Gods Geest niet in ons is. Die moeten we ontvangen willen we het koninkrijk beërven.
En mijn brein is veel te klein om te begrijpen dat God Zijn aangezicht van mij moest afwenden, maar toch al mijn levensfuncties in stand hield.
Met zegenrijke groet,
Michel
Het gaat er inderdaad niet om of ik gelijk heb of niet. Het is beter met elkaar te delen hoe je de dingen ziet zodat we er allemaal wat verder mee komen.
Je legt de dingen helder uit JP. Ik probeer je te volgen.
We zijn inderdaad door God gemaakt naar Zijn beeld (God had iets heel moois voor ogen). Maar ik heb vraagtekens bij het feit of God echt IN ons aanwezig is (als we Zijn Geest nog niet ontvangen hebben) of dat Hij BIJ ons is.
Je hebt gelijk: God houdt het leven in stand, anders val ik uit elkaar en valt het heelal ook uit elkaar. Maar God zegt ook in Zijn woord: "Allemaal hebben jullie gezondigd en daarom missen jullie Mijn heerlijkheid" Dit doordat God Zijn aangezicht van ons MOEST afwenden toen we voor het eerst zondigden. Zijn Heiligheid verdraagt nu eenmaal niet de aanwezigheid van zonde (die juist tegen Zijn liefde ingaat).
Ik kan er mijn vingers ook niet echt achterkrijgen, en dat is ook niet belangrijk. Ik zie het ook meer zo: God heeft ons gemaakt met een intens verlangen in ons wezen naar Hemzelf. Dit maakt dat wij op zoek gaan en pas rust hebben als we Hem gevonden hebben.
Als God al in mij was, dan had ik ook niet hoeven zoeken.
Aanhakend op de vraag van Kemmel:
Ja het voelde voor mij alsof ik in de hel was (dit is geestelijk gezien). Zo ervaarde ik het: donker en duister, liefdeloos en kil was mijn geest. Het gevolg van ontelbare verkeerde keuzen hadden mij hier gebracht (verslaving). Toch was er ook nog iets anders in mij. Mijn wilskracht was ernstig verzwakt (door honderden keren toegeven aan zondig gedrag). Het mooie is dat hoe dichter ik de werkelijke dood naderde, hoe banger ik werd, en hoe meer ik hongerde naar de waarheid. De werkelijkheid was dat ik ernstig ver van God en Zijn weg voor mij afgedwaald was. Was God in mij? Nee Hij was niet in mij.
Wat wel in mij was, was mijn geweten en het vacuum in mijn hart dat mij deed zoeken.
Na drie jaar speuren en reizen langs talloze religies, vond ik pas wat ik zocht. Namelijk de liefde in Jezus. Toen wist ik ook dat ik dit altijd had gezocht. Toen kwam de liefde binnen, en daarmee een vleugje van de hemel. En na ontelbare keren de strijd aangaan met de verleiding, ben ik, geleid door Hem, uit mijn verslaving gegroeid. Prijs Hem!
Daarom zie ik het zo, dat wij wel Gods werk zijn, maar dat Gods Geest niet in ons is. Die moeten we ontvangen willen we het koninkrijk beërven.
En mijn brein is veel te klein om te begrijpen dat God Zijn aangezicht van mij moest afwenden, maar toch al mijn levensfuncties in stand hield.
Met zegenrijke groet,
Michel
vrijdag 16 april, 13:27Jan Paul
Hoi Michel, ik moest lachen even, want net zocht ik mijn bril, je kent wel het klassieke geval dat hij op je voorhoofd staat. Dat was het geval nu ook.
God zoeken, wat ons treurige lot is doordat we Hem inderdaad verloren hebben door vrijwillig te zondigen, moeten we misschien niet te ver van huis doen.
Het is als met het stellen van de lens van je oog. Als je je oog instelt op ver zien, zie je niet wat zich vlak onder je neus afspeelt. Een astronaut heeft eens gezegd vanuit zijn ruimtecapsule: inderdaad is er, zoals ik al dacht omdat ik niet geloof, nergens een God te bekennen hier in de ruimte.
Maar dan denk ik: de ruimte is daar weliswaar, maar niet minder hier in de kamer waar ik nu zit. Dit hier, mijn flat, is het heelal, het gras erachter ook. En die duiven. Hier is in principe alles wat daarginds, lichtjaren ver weg, ook is, de bouwstoffen dus. Misschien geldt iets dergelijks ook voor God. Hij is alom tegenwoordig. Niet of hier of daar, maar en hier en daar.
Het moeten zoeken van Hem volgt uit onze verduistering in onszelf, dat doet ons wellicht aannemen dat Hij ver weg is van ons, maar wat ook kan: dat wij zelf ver weg van Hem zijn en van onszelf ìn onszelf.
Groeten, JP
God zoeken, wat ons treurige lot is doordat we Hem inderdaad verloren hebben door vrijwillig te zondigen, moeten we misschien niet te ver van huis doen.
Het is als met het stellen van de lens van je oog. Als je je oog instelt op ver zien, zie je niet wat zich vlak onder je neus afspeelt. Een astronaut heeft eens gezegd vanuit zijn ruimtecapsule: inderdaad is er, zoals ik al dacht omdat ik niet geloof, nergens een God te bekennen hier in de ruimte.
Maar dan denk ik: de ruimte is daar weliswaar, maar niet minder hier in de kamer waar ik nu zit. Dit hier, mijn flat, is het heelal, het gras erachter ook. En die duiven. Hier is in principe alles wat daarginds, lichtjaren ver weg, ook is, de bouwstoffen dus. Misschien geldt iets dergelijks ook voor God. Hij is alom tegenwoordig. Niet of hier of daar, maar en hier en daar.
Het moeten zoeken van Hem volgt uit onze verduistering in onszelf, dat doet ons wellicht aannemen dat Hij ver weg is van ons, maar wat ook kan: dat wij zelf ver weg van Hem zijn en van onszelf ìn onszelf.
Groeten, JP
vrijdag 16 april, 14:44kemmel
Hallo Michel,
Allemaaal heel leuk en aardig, maar mag ik misschien weten waarom je voor het Christendom hebt gekozen?
Ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag: Kan er een hemel op aarde zijn?
Allemaaal heel leuk en aardig, maar mag ik misschien weten waarom je voor het Christendom hebt gekozen?
Ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag: Kan er een hemel op aarde zijn?
vrijdag 16 april, 15:32Michel
Hallo Kemmel,
Dank je wel voor je eerlijke vraag. Natuurlijk mag je dat weten.
Ik had gehoopt dat je intussen een antwoord had gekregen uit mijn vorige post.
Weet je? Ik had ooit een gigantisch probleem. Met mezelf. Ik wist het gewoon niet meer. Ik was diep ongelukkig met mezelf en de dingen die ik deed. Ik was ongelukkig met een mooi meisje dat ik had leren kennen, ik was ongelukkig met mijn goedbetaalde baan. Ik heb lang gezocht. Door studie, door dingen uit te proberen (meditatie, alfatraining, oosterse technieken, rebirthing, emotioneel lichaamswerk) maar deze dingen maakte niet dat ik me minder rot voelde.
Totdat iets mij overkwam. Ik gaf het op. Ik gaf na jarenlang ploeteren en worstelen alles op. Ik erkende dat ik God nodig had. En vanuit die houding heb ik de liefde van God leren kennen. En DAAR heb ik voor gekozen. Ik heb gekozen voor de vergevende liefde van God. En dat heb ik als iets zeer waardevols ervaren. Toen ik dat voor het eerst ervaarde wist ik zeker: niets kan deze zuiverheid overtreffen. Ik heb gevonden wat ik al die tijd zocht. Ik wist het gewoon zeker.
Ik voelde mij werkelijk de rijkste man op aarde. Ik had een rijkdom ontvangen die het geld van Beatrix en Bill Gates vermenigvuldigd met honderdduizend, niet kan overtreffen. Zo rijk is deze vergevende liefde.
Jouw vraag: kan er een hemel op aarde zijn, da's een lastige.
Ik moet je zeggen: in mijn eigen leven is het soms een beetje hemel op aarde (omdat die liefde in mijn eigen hart is).
Daardoor handel ik anders dan daarvoor. Ik beinvloed mijn omgeving dus een beetje. Die liefde die heeft dus een beetje effect op mijn omgeving (zonder dat ik dat doorheb).
Als er meer mensen zijn die dit hebben (bijvoorbeeld in de kerk, op of een christelijk festival) dan kan dit effect versterkt worden en ervaar je iets prettigs, iets moois. Je ervaart dan de eenheid.
Ik denk dat de hemel niet op aarde zichtbaar kan worden, omdat het kwaad voortwoekert. Het is er nu eenmaal. Mensen zullen zich allemaal van al het kwaad moeten bekeren, wil de hemel op aarde zichtbaar worden. Utopie?
Hopelijk heb je nu een duidelijker antwoord?
Hartelijke groet,
Michel
Dank je wel voor je eerlijke vraag. Natuurlijk mag je dat weten.
Ik had gehoopt dat je intussen een antwoord had gekregen uit mijn vorige post.
Weet je? Ik had ooit een gigantisch probleem. Met mezelf. Ik wist het gewoon niet meer. Ik was diep ongelukkig met mezelf en de dingen die ik deed. Ik was ongelukkig met een mooi meisje dat ik had leren kennen, ik was ongelukkig met mijn goedbetaalde baan. Ik heb lang gezocht. Door studie, door dingen uit te proberen (meditatie, alfatraining, oosterse technieken, rebirthing, emotioneel lichaamswerk) maar deze dingen maakte niet dat ik me minder rot voelde.
Totdat iets mij overkwam. Ik gaf het op. Ik gaf na jarenlang ploeteren en worstelen alles op. Ik erkende dat ik God nodig had. En vanuit die houding heb ik de liefde van God leren kennen. En DAAR heb ik voor gekozen. Ik heb gekozen voor de vergevende liefde van God. En dat heb ik als iets zeer waardevols ervaren. Toen ik dat voor het eerst ervaarde wist ik zeker: niets kan deze zuiverheid overtreffen. Ik heb gevonden wat ik al die tijd zocht. Ik wist het gewoon zeker.
Ik voelde mij werkelijk de rijkste man op aarde. Ik had een rijkdom ontvangen die het geld van Beatrix en Bill Gates vermenigvuldigd met honderdduizend, niet kan overtreffen. Zo rijk is deze vergevende liefde.
Jouw vraag: kan er een hemel op aarde zijn, da's een lastige.
Ik moet je zeggen: in mijn eigen leven is het soms een beetje hemel op aarde (omdat die liefde in mijn eigen hart is).
Daardoor handel ik anders dan daarvoor. Ik beinvloed mijn omgeving dus een beetje. Die liefde die heeft dus een beetje effect op mijn omgeving (zonder dat ik dat doorheb).
Als er meer mensen zijn die dit hebben (bijvoorbeeld in de kerk, op of een christelijk festival) dan kan dit effect versterkt worden en ervaar je iets prettigs, iets moois. Je ervaart dan de eenheid.
Ik denk dat de hemel niet op aarde zichtbaar kan worden, omdat het kwaad voortwoekert. Het is er nu eenmaal. Mensen zullen zich allemaal van al het kwaad moeten bekeren, wil de hemel op aarde zichtbaar worden. Utopie?
Hopelijk heb je nu een duidelijker antwoord?
Hartelijke groet,
Michel
vrijdag 16 april, 16:10Michel
Hallo Kemmel,
Dank je wel voor je eerlijke vraag. Natuurlijk mag je dat weten.
Ik had gehoopt dat je intussen een antwoord had gekregen uit mijn vorige post.
Weet je? Ik had ooit een gigantisch probleem. Met mezelf. Ik wist het gewoon niet meer. Ik was diep ongelukkig met mezelf en de dingen die ik deed. Ik was ongelukkig met een mooi meisje dat ik had leren kennen, ik was ongelukkig met mijn goedbetaalde baan. Ik heb lang gezocht. Door studie, door dingen uit te proberen (meditatie, alfatraining, oosterse technieken, rebirthing, emotioneel lichaamswerk) maar deze dingen maakte niet dat ik me minder rot voelde.
Totdat iets mij overkwam. Ik gaf het op. Ik gaf na jarenlang ploeteren en worstelen alles op. Ik erkende dat ik God nodig had. En vanuit die houding heb ik de liefde van God leren kennen. En DAAR heb ik voor gekozen. Ik heb gekozen voor de vergevende liefde van God. En dat heb ik als iets zeer waardevols ervaren. Toen ik dat voor het eerst ervaarde wist ik zeker: niets kan deze zuiverheid overtreffen. Ik heb gevonden wat ik al die tijd zocht. Ik wist het gewoon zeker.
Ik voelde mij werkelijk de rijkste man op aarde. Ik had een rijkdom ontvangen die het geld van Beatrix en Bill Gates vermenigvuldigd met honderdduizend, niet kan overtreffen. Zo rijk is deze vergevende liefde.
Jouw vraag: kan er een hemel op aarde zijn, da's een lastige.
Ik moet je zeggen: in mijn eigen leven is het soms een beetje hemel op aarde (omdat die liefde in mijn eigen hart is).
Daardoor handel ik anders dan daarvoor. Ik beinvloed mijn omgeving dus een beetje. Die liefde die heeft dus een beetje effect op mijn omgeving (zonder dat ik dat doorheb).
Als er meer mensen zijn die dit hebben (bijvoorbeeld in de kerk, op of een christelijk festival) dan kan dit effect versterkt worden en ervaar je iets prettigs, iets moois. Je ervaart dan de eenheid.
Ik denk dat de hemel niet op aarde zichtbaar kan worden, omdat het kwaad voortwoekert. Het is er nu eenmaal. Mensen zullen zich allemaal van al het kwaad moeten bekeren, wil de hemel op aarde zichtbaar worden. Utopie?
Hopelijk heb je nu een duidelijker antwoord?
Hartelijke groet,
Michel
Dank je wel voor je eerlijke vraag. Natuurlijk mag je dat weten.
Ik had gehoopt dat je intussen een antwoord had gekregen uit mijn vorige post.
Weet je? Ik had ooit een gigantisch probleem. Met mezelf. Ik wist het gewoon niet meer. Ik was diep ongelukkig met mezelf en de dingen die ik deed. Ik was ongelukkig met een mooi meisje dat ik had leren kennen, ik was ongelukkig met mijn goedbetaalde baan. Ik heb lang gezocht. Door studie, door dingen uit te proberen (meditatie, alfatraining, oosterse technieken, rebirthing, emotioneel lichaamswerk) maar deze dingen maakte niet dat ik me minder rot voelde.
Totdat iets mij overkwam. Ik gaf het op. Ik gaf na jarenlang ploeteren en worstelen alles op. Ik erkende dat ik God nodig had. En vanuit die houding heb ik de liefde van God leren kennen. En DAAR heb ik voor gekozen. Ik heb gekozen voor de vergevende liefde van God. En dat heb ik als iets zeer waardevols ervaren. Toen ik dat voor het eerst ervaarde wist ik zeker: niets kan deze zuiverheid overtreffen. Ik heb gevonden wat ik al die tijd zocht. Ik wist het gewoon zeker.
Ik voelde mij werkelijk de rijkste man op aarde. Ik had een rijkdom ontvangen die het geld van Beatrix en Bill Gates vermenigvuldigd met honderdduizend, niet kan overtreffen. Zo rijk is deze vergevende liefde.
Jouw vraag: kan er een hemel op aarde zijn, da's een lastige.
Ik moet je zeggen: in mijn eigen leven is het soms een beetje hemel op aarde (omdat die liefde in mijn eigen hart is).
Daardoor handel ik anders dan daarvoor. Ik beinvloed mijn omgeving dus een beetje. Die liefde die heeft dus een beetje effect op mijn omgeving (zonder dat ik dat doorheb).
Als er meer mensen zijn die dit hebben (bijvoorbeeld in de kerk, op of een christelijk festival) dan kan dit effect versterkt worden en ervaar je iets prettigs, iets moois. Je ervaart dan de eenheid.
Ik denk dat de hemel niet op aarde zichtbaar kan worden, omdat het kwaad voortwoekert. Het is er nu eenmaal. Mensen zullen zich allemaal van al het kwaad moeten bekeren, wil de hemel op aarde zichtbaar worden. Utopie?
Hopelijk heb je nu een duidelijker antwoord?
Hartelijke groet,
Michel
zaterdag 17 april, 06:50Jan Paul
Hoi allen, toen ik nog verslaafd was aan de duivel alcohol kende ik de hel heel goed. Ik las in mijn natijd zeg maar, dus toen ik serieus was gaan vechten, wat tot geheelonthouding oftewel mijn verlossing geleid heeft, een boek waarin o.a. stond: wij, alcoholmensen, zochten de hemel, wij vonden de hel. Dat boek heet als ik me goed herinner: Mijn naam is Dietert, ik ben alcoholist.
Van de hel herinner ik me vooral: angst en daarmee in innige verbondenheid: wroeging. Angst is het verschrikkelijkste dat ik ken, angst is de hel of voor mij persoonlijk in elk geval het hoofd-ingrediënt van de hel. In het zieden van deze angst, die volgt op de zonde is er inderdaad geen God in jezelf, contact is niet mogelijk. God is weg of dood of Hij houdt zich dood.
Het totale nachtmerrie-scenario is dan ook: angst die niet eindigt omdat je al stervende in de eeuwigheid komt en de angst meeneemt, er in blijft, zonder enige hoop op het ooit goed komen, op het ooit contact maken met God, zonder enige hoop op verlossing en vrede. Ik heb diep ervaren dat angst volgt op de zonde, niet alleen m.b.t. de alcohol, dus het misbruik ervan.
De zonde uitroeien met Gods hulp in mezelf is dan ook mijn prioriteit al jaren en jaren. Mijn ondeugden bestrijden. Het is een werk dat nooit ophoudt trouwens, want de duivel zal de mens blijven zoeken zolang hij leeft.
Gelukkig is door Jezus voor eens en voor altijd duidelijk gemaakt wat zonde is, zodat wij niet langer in verwarring en zondewaan hoeven te verkeren. Wij kunnen weten wat zonde is en ook wat het niet is, zodat wij "geen zonde" niet voor "wèl zonde" aanzien. Want de duivel keert alles om.
Wij kunnen overwinnen en wij overwinnen ook, Deo gratias. Aan Jezus alle eer, lof, prijs, dank en aanbidding, Hij die leeft en heerst tot in de eeuwen der eeuwen, Amen.
Van de hel herinner ik me vooral: angst en daarmee in innige verbondenheid: wroeging. Angst is het verschrikkelijkste dat ik ken, angst is de hel of voor mij persoonlijk in elk geval het hoofd-ingrediënt van de hel. In het zieden van deze angst, die volgt op de zonde is er inderdaad geen God in jezelf, contact is niet mogelijk. God is weg of dood of Hij houdt zich dood.
Het totale nachtmerrie-scenario is dan ook: angst die niet eindigt omdat je al stervende in de eeuwigheid komt en de angst meeneemt, er in blijft, zonder enige hoop op het ooit goed komen, op het ooit contact maken met God, zonder enige hoop op verlossing en vrede. Ik heb diep ervaren dat angst volgt op de zonde, niet alleen m.b.t. de alcohol, dus het misbruik ervan.
De zonde uitroeien met Gods hulp in mezelf is dan ook mijn prioriteit al jaren en jaren. Mijn ondeugden bestrijden. Het is een werk dat nooit ophoudt trouwens, want de duivel zal de mens blijven zoeken zolang hij leeft.
Gelukkig is door Jezus voor eens en voor altijd duidelijk gemaakt wat zonde is, zodat wij niet langer in verwarring en zondewaan hoeven te verkeren. Wij kunnen weten wat zonde is en ook wat het niet is, zodat wij "geen zonde" niet voor "wèl zonde" aanzien. Want de duivel keert alles om.
Wij kunnen overwinnen en wij overwinnen ook, Deo gratias. Aan Jezus alle eer, lof, prijs, dank en aanbidding, Hij die leeft en heerst tot in de eeuwen der eeuwen, Amen.
zondag 18 april, 18:19Michel
Hey Broeder,
Hoe zeer herkenbaar. Angst. Kan er niet nog een apart topic voor geopend worden? Want ik wil er graag over kwijt en heb er ook vragen over. Ook ben ik zeer benieuwd hoe anderen die uit verslaving komen omgaan met diverse dingen zoals partnerschap (relatie na verslaving)
Jan Paul, je slaan m.i. de spijker knetterhard op z'n kop: de hel die angst heet.
Weet je wat ik zo wonderbaar prachtig vind? De oplossing voor angst:
"Jezus! Ik ben bang!"
Daar gaat je angst....
Want Jezus kwam in mijn leven als een klein waakvlammetje, en de angst (duisternis) heeft niet nimmer kunnen doven...
En aangezien de volmaakte liefde alle angst uitdrijft, behoeven we niet meer bang te zijn voor straf (Gods oordeel).
Hoe zeer herkenbaar. Angst. Kan er niet nog een apart topic voor geopend worden? Want ik wil er graag over kwijt en heb er ook vragen over. Ook ben ik zeer benieuwd hoe anderen die uit verslaving komen omgaan met diverse dingen zoals partnerschap (relatie na verslaving)
Jan Paul, je slaan m.i. de spijker knetterhard op z'n kop: de hel die angst heet.
Weet je wat ik zo wonderbaar prachtig vind? De oplossing voor angst:
"Jezus! Ik ben bang!"
Daar gaat je angst....
Want Jezus kwam in mijn leven als een klein waakvlammetje, en de angst (duisternis) heeft niet nimmer kunnen doven...
En aangezien de volmaakte liefde alle angst uitdrijft, behoeven we niet meer bang te zijn voor straf (Gods oordeel).
zondag 18 april, 20:25Jan Paul
Amen, dat laatste is ook mijn strohalm altijd geweest. Ik vrees de angst, maar de oplossing bestaat: Jezus, de levende en werkdadige Liefde opgestaan in jezelf, de oude ik eronder, dood als een pier.
Inderdaad: wie volmaakt lief heeft wordt door de Vader niet meer geoordeeld, want hij of zij is als de Zoon geworden. Geworden als de kinderen, klein, onschuldig, nederig, ontdaan van zichzelf, mag hij bij zijn aankomst aan de grens van leven in het vlees en hiernamaals ook gewoon doorlopen mèt de kinderen.
Ik vroeg eens aan iemand die mij als kind gekend heeft: hoe was ik? Ze zei: angstig. Ik was een angstig kind.
Angst loopt als een rode draad door mijn leven, of liep. De Verlosser heeft ook hier veel genezing gebracht. Ik zal niet beweren dat ik helemaal angstvrij ben, maar ik merk aan het feit dat ik eigenlijk nooit meer nachtmerries heb -in tegenstelling tot vroeger- dat mijn onderbewuste toch aardig opgeschoond begint te worden op mijn oude dag.
Dat oude ES, dat ik altijd noem: het Trojaanse paard waar de duivel zich in verstopt heeft om mijn ziel binnen te komen en mij in mezelf ten val te brengen, dat ES met zijn foute driften en ontspoorde begeerten, dat is het grote punt, daar komt alle ellende vandaan.
Ook de verslavingen, de geneigdheid om de oplossing voor je problemen, angst, wat ook, in bewustzijnsveranderende middelen te zoeken die je ondergang betekenen als je er niet los van komt, wortelen in het ES.
De vijand woont in onszelf, de bron van alle angst woont in onszelf, daarom begin ik altijd met danken als ik wakker word, voor het feit dat ik na Christus geboren ben en Hem mag kennen, Hem, de enige die mij kan helpen in dit opzicht en die mij ook inderdaad geholpen heeft en nog steeds helpt. Want de angst komt voort uit de zonde en de zonde kennen en overwinnen in mezelf, dat is zuiver het werk van de Ene: Christus de Heer.
Groeten, JP
Inderdaad: wie volmaakt lief heeft wordt door de Vader niet meer geoordeeld, want hij of zij is als de Zoon geworden. Geworden als de kinderen, klein, onschuldig, nederig, ontdaan van zichzelf, mag hij bij zijn aankomst aan de grens van leven in het vlees en hiernamaals ook gewoon doorlopen mèt de kinderen.
Ik vroeg eens aan iemand die mij als kind gekend heeft: hoe was ik? Ze zei: angstig. Ik was een angstig kind.
Angst loopt als een rode draad door mijn leven, of liep. De Verlosser heeft ook hier veel genezing gebracht. Ik zal niet beweren dat ik helemaal angstvrij ben, maar ik merk aan het feit dat ik eigenlijk nooit meer nachtmerries heb -in tegenstelling tot vroeger- dat mijn onderbewuste toch aardig opgeschoond begint te worden op mijn oude dag.
Dat oude ES, dat ik altijd noem: het Trojaanse paard waar de duivel zich in verstopt heeft om mijn ziel binnen te komen en mij in mezelf ten val te brengen, dat ES met zijn foute driften en ontspoorde begeerten, dat is het grote punt, daar komt alle ellende vandaan.
Ook de verslavingen, de geneigdheid om de oplossing voor je problemen, angst, wat ook, in bewustzijnsveranderende middelen te zoeken die je ondergang betekenen als je er niet los van komt, wortelen in het ES.
De vijand woont in onszelf, de bron van alle angst woont in onszelf, daarom begin ik altijd met danken als ik wakker word, voor het feit dat ik na Christus geboren ben en Hem mag kennen, Hem, de enige die mij kan helpen in dit opzicht en die mij ook inderdaad geholpen heeft en nog steeds helpt. Want de angst komt voort uit de zonde en de zonde kennen en overwinnen in mezelf, dat is zuiver het werk van de Ene: Christus de Heer.
Groeten, JP
zondag 18 april, 21:56Michel
Amen!
Mag ik er nog aan toevoegen (uit: Jac 1)
Iedereen komt in verleiding door zijn eigen begeerte, die hem lokt en meesleept. Is de begeerte bevrucht, dan baart ze zonde; en is de zonde volgroeid, dan brengt ze de dood voort.
De angst was er al, de zonde komt daar niet uit voort. De zonde komt voort uit de begeerte. En daaronder huist de angst. Zo ervaar ik het tenminste.
Angst is het niet-aanwezig zijn van liefde, zo heb ik het ervaren. Het vormt een deur voor satan, die met leugens en misleiding komt. Door de liefde van God te beleven (ervaren) en na te leven, kom ik uit de angst, in de liefde.
Door te leren liefhebben (van, voor mij, heel moeilijke mensen) geneest God mijn binnenste.
Hier ligt echt de sleutel om een leven vrij van angst te mogen ervaren: liefhebben.
Vrij van nachtmerries? Geweldig!
Sinds dat ik Jezus als mijn Heer heb aangenomen heb ik NOOIT meer een nachtmerrie gehad. NOOIT meer!
Ik heb mogen ervaren hoe de Heilige Geest mijn geest waarlijk vrij heeft gemaakt van de banden van duisternis.
Satan bleef proberen mij weg te trekken. Gods Geest was en is waarlijk krachtiger!
Wat wel steeds vaker gebeurd, is dat Gods Geest me 's nachts onderwijst en leiding geeft. We hebben een wondelijke God!
Mag ik er nog aan toevoegen (uit: Jac 1)
Iedereen komt in verleiding door zijn eigen begeerte, die hem lokt en meesleept. Is de begeerte bevrucht, dan baart ze zonde; en is de zonde volgroeid, dan brengt ze de dood voort.
De angst was er al, de zonde komt daar niet uit voort. De zonde komt voort uit de begeerte. En daaronder huist de angst. Zo ervaar ik het tenminste.
Angst is het niet-aanwezig zijn van liefde, zo heb ik het ervaren. Het vormt een deur voor satan, die met leugens en misleiding komt. Door de liefde van God te beleven (ervaren) en na te leven, kom ik uit de angst, in de liefde.
Door te leren liefhebben (van, voor mij, heel moeilijke mensen) geneest God mijn binnenste.
Hier ligt echt de sleutel om een leven vrij van angst te mogen ervaren: liefhebben.
Vrij van nachtmerries? Geweldig!
Sinds dat ik Jezus als mijn Heer heb aangenomen heb ik NOOIT meer een nachtmerrie gehad. NOOIT meer!
Ik heb mogen ervaren hoe de Heilige Geest mijn geest waarlijk vrij heeft gemaakt van de banden van duisternis.
Satan bleef proberen mij weg te trekken. Gods Geest was en is waarlijk krachtiger!
Wat wel steeds vaker gebeurd, is dat Gods Geest me 's nachts onderwijst en leiding geeft. We hebben een wondelijke God!
maandag 19 april, 04:43Jan Paul
Leuk dat je dit laatste schrijft, want het wordt heden bij mij wonderlijk toegepast op een bijzonder manier. Meestal ontwaak ik zo rond 3 en dan ga ik bidden. Even voor 4 zette ik radio 1 aan. Adeline presenteerde en gaf dit nr: http://www.youtube.com/watch?v=gQdHujJQqg0. Het vervulde me met diepe ontroering en ik heb het meteen rondgestuurd.
"O, death, where is they sting, o, grave, where is they victory." Johhny Cash, 1 Corinthians 15:55.
Ik moet denken aan een tragisch krantenbericht van jaren geleden. Een man komt 's nachts thuis in een sneeuwgebied en hij pakt de sleutel pal voor de deur van zijn chalet uit zijn zak om naar binnen te gaan. Helaas laat hij de sleutel in de sneeuw vallen. Hij zoekt maar vindt hem niet meer. De volgende ochtend wordt de stakker voor de gesloten deur gevonden. Hij is doodgevroren.
Dit is het beeld van ons mensen.
Dit is onze situatie, maar er stond Iemand naast ons die ons de sleutel aanreikte en we konden naar binnen. Happy end.
Wie zal kunnen beschrijven hoe groot onze dankbaarheid moet zijn?
Ik heb heel soms nog wel eens een nachtmerrie, maar dat geeft niet, als ik er maar geeneen heb tijdens mijn heengaan, want dan heb ik een probleem. Maar God stopt niet. Hij is sinds zijn binnentreden in mijn leven nog nooit gestopt. God gaat door, tot de laatste dag of nacht. Ik zal gezuiverd zijn en in staat van genade. Alles komt in mijn leven op tijd, Zijn tijd.
groeten, zegen, JP
"O, death, where is they sting, o, grave, where is they victory." Johhny Cash, 1 Corinthians 15:55.
Ik moet denken aan een tragisch krantenbericht van jaren geleden. Een man komt 's nachts thuis in een sneeuwgebied en hij pakt de sleutel pal voor de deur van zijn chalet uit zijn zak om naar binnen te gaan. Helaas laat hij de sleutel in de sneeuw vallen. Hij zoekt maar vindt hem niet meer. De volgende ochtend wordt de stakker voor de gesloten deur gevonden. Hij is doodgevroren.
Dit is het beeld van ons mensen.
Dit is onze situatie, maar er stond Iemand naast ons die ons de sleutel aanreikte en we konden naar binnen. Happy end.
Wie zal kunnen beschrijven hoe groot onze dankbaarheid moet zijn?
Ik heb heel soms nog wel eens een nachtmerrie, maar dat geeft niet, als ik er maar geeneen heb tijdens mijn heengaan, want dan heb ik een probleem. Maar God stopt niet. Hij is sinds zijn binnentreden in mijn leven nog nooit gestopt. God gaat door, tot de laatste dag of nacht. Ik zal gezuiverd zijn en in staat van genade. Alles komt in mijn leven op tijd, Zijn tijd.
groeten, zegen, JP
maandag 19 april, 04:53Jan Paul
Met die link, dat lukt niet geloof ik, nou ja, met een beetje zoeken heb je hem wel een keer.
Prachtig nummer, iets voor mijn begrafenis misschien. Nu niet hoor, ik leef nog.
Prachtig nummer, iets voor mijn begrafenis misschien. Nu niet hoor, ik leef nog.
maandag 19 april, 08:59Michel
Dank voor je link.
Nog een piepkleine aanvulling:
"Wie zal kunnen beschrijven hoe groot onze dankbaarheid moet zijn?"
Dit weekend wordt ik bepaald, juist hierbij:
"ALLEEN met dankbaarheid eer je Mij, alleen zo zul je Mijn hulp ervaren. (Ps 50)"
Da's de juiste houding op alles wat je krijgt: we hoeven "slechts" dank U te zeggen. En te blijven zeggen.
Ik wens je van harte Gods zegen toe.
En bedankt voor deze gedachtenuitwisseling.
Michel
Nog een piepkleine aanvulling:
"Wie zal kunnen beschrijven hoe groot onze dankbaarheid moet zijn?"
Dit weekend wordt ik bepaald, juist hierbij:
"ALLEEN met dankbaarheid eer je Mij, alleen zo zul je Mijn hulp ervaren. (Ps 50)"
Da's de juiste houding op alles wat je krijgt: we hoeven "slechts" dank U te zeggen. En te blijven zeggen.
Ik wens je van harte Gods zegen toe.
En bedankt voor deze gedachtenuitwisseling.
Michel
maandag 19 april, 09:38kemmel
Hallo Michel,
Nu snap ik het helemaal (:
iig dat van de hemel op aarde (:
Ik denk ook niet dat er echt een hemel op aarde kan zijn.
Als ik een heel groot ijsje heb, kan dat voor mij een hemel zijn die voor me opengaat, maar dat hoeft niet voor iemand anders zo te zijn.
Alleen, je hebt dus voor het Christendom gekozen. Omdat je de liefde ervoer.
Maar ervoer je de liefde niet in de Islam?
Gegroet (:
Nu snap ik het helemaal (:
iig dat van de hemel op aarde (:
Ik denk ook niet dat er echt een hemel op aarde kan zijn.
Als ik een heel groot ijsje heb, kan dat voor mij een hemel zijn die voor me opengaat, maar dat hoeft niet voor iemand anders zo te zijn.
Alleen, je hebt dus voor het Christendom gekozen. Omdat je de liefde ervoer.
Maar ervoer je de liefde niet in de Islam?
Gegroet (:
maandag 19 april, 10:31Michel
Beste Kemmel,
Ik ben blij te horen dat je het nu helemaal begrijpt :-)
Weet je, soms bedenk ik mezelf, in al m'n gedoe van alledag, waar doe je het voor?
Waar doe je het nou eigenlijk allemaal voor? Je moet eten, je moet werken, want anders heb je geen eten, je moet je relaties onderhouden, want anders sta je alleen, je ziet een wereld vol herrie, prikkels en impulsen. Iedereen lijkt te roepen om aandacht. Waarom toch?
Als ik me dan bedenk, dat we hier allemaal zijn, slechts om lief te hebben, dan kan een kind dat begrijpen dat dat HET doel moet zijn.
En vanaf dat eerste moment, dat ik zag, ervaarde en wist: Jezus hing daar, aan het kruis, om al mijn fouten te betalen, zodat ik weer een relatie van hart tot hart met de Vader zou kunnen hebben, daar zag en ervaarde ik liefde. Exact op dat punt, mijn ogen op Jezus gericht, ik kijk in Zijn ogen, en zie de doodsangst terwijl Hij roept: Vader, waarom hebt U Mij verlaten? Waar bent U! Vader! Vader!
En Vader hield Zich stil. Vader keerde Zich af van waar Hij zielsveel van hield. Jezus stierf van eenzaamheid, kapot van eenzaamheid en verlatenheid. Op dat moment kwam ALLE ZONDE van jou en van mij op Hem neer.
En Vader? Ik denk dat God huilde van intense pijn en verdriet.
God offerde Zichzelf op. En ik heb daar Zijn liefde in mogen ontdekken.
En het allermooiste is: de liefde bleek sterker dan de dood. De liefde van God overwint alles, zelfs de dood.
En inderdaad: in de Islam vind je zoiets niet. De Islam leert dat je moet presteren om in de hemel te komen.
De God die ik ken, is niet zo. Die komt heel persoonlijk naar mij toe, vanuit Zijn liefde, om te zeggen: "Ik hou van jou. Zullen we het van nu af aan samen doen, mijn kind?" Zo is God.
En vanaf dat moment, dat eerste moment heeft God me alleen maar laten zien, hoe ik constant bezig was zelf iemand proberen te zijn, iemand die ik niet was. Zijn liefde maakt me steeds ontspannender en telkens meer ervaar ik wie ik werkelijk ben, omdat ik weet dat Hij me onvoorwaardelijk liefhebt. Ik hoef die liefde nergens anders meer te verdienen.
Als dat geen rust geeft!
Ik ben blij te horen dat je het nu helemaal begrijpt :-)
Weet je, soms bedenk ik mezelf, in al m'n gedoe van alledag, waar doe je het voor?
Waar doe je het nou eigenlijk allemaal voor? Je moet eten, je moet werken, want anders heb je geen eten, je moet je relaties onderhouden, want anders sta je alleen, je ziet een wereld vol herrie, prikkels en impulsen. Iedereen lijkt te roepen om aandacht. Waarom toch?
Als ik me dan bedenk, dat we hier allemaal zijn, slechts om lief te hebben, dan kan een kind dat begrijpen dat dat HET doel moet zijn.
En vanaf dat eerste moment, dat ik zag, ervaarde en wist: Jezus hing daar, aan het kruis, om al mijn fouten te betalen, zodat ik weer een relatie van hart tot hart met de Vader zou kunnen hebben, daar zag en ervaarde ik liefde. Exact op dat punt, mijn ogen op Jezus gericht, ik kijk in Zijn ogen, en zie de doodsangst terwijl Hij roept: Vader, waarom hebt U Mij verlaten? Waar bent U! Vader! Vader!
En Vader hield Zich stil. Vader keerde Zich af van waar Hij zielsveel van hield. Jezus stierf van eenzaamheid, kapot van eenzaamheid en verlatenheid. Op dat moment kwam ALLE ZONDE van jou en van mij op Hem neer.
En Vader? Ik denk dat God huilde van intense pijn en verdriet.
God offerde Zichzelf op. En ik heb daar Zijn liefde in mogen ontdekken.
En het allermooiste is: de liefde bleek sterker dan de dood. De liefde van God overwint alles, zelfs de dood.
En inderdaad: in de Islam vind je zoiets niet. De Islam leert dat je moet presteren om in de hemel te komen.
De God die ik ken, is niet zo. Die komt heel persoonlijk naar mij toe, vanuit Zijn liefde, om te zeggen: "Ik hou van jou. Zullen we het van nu af aan samen doen, mijn kind?" Zo is God.
En vanaf dat moment, dat eerste moment heeft God me alleen maar laten zien, hoe ik constant bezig was zelf iemand proberen te zijn, iemand die ik niet was. Zijn liefde maakt me steeds ontspannender en telkens meer ervaar ik wie ik werkelijk ben, omdat ik weet dat Hij me onvoorwaardelijk liefhebt. Ik hoef die liefde nergens anders meer te verdienen.
Als dat geen rust geeft!
maandag 19 april, 12:11Jan Paul
Hallo Michel, ja dat is zo. Ik heb een boek over pater Penning de Vries s.j., zaliger. 'Een weggegeven leven' heet het. Veelzeggende titel. Daarin wordt o.m. verteld hoe hij geestelijke begeleiding geeft aan individuele godzoekers en godzoekeressen. Een leerlinge van Jezus klaagt tegen hem over allerlei beproevingen en tegenheden geestelijk en meer. Zijn simpele antwoord of wedervraag luidt: heb je God er al voor gedankt?
In feite is dit de geestelijke of innerlijke tegenhanger van de liefde voor de vijand zie je dat? Het is het kruis omhelzen.
Wie zich deze houding eigen kan maken zit op het goede spoor naar de permanente vrede en vreugde naar mijn overtuiging. Hij zal God steeds beter en dieper leren kennen en hij zal zich steeds meer verwonderen en in liefde ontsteken voor God, en voor alles, de schoonheid en de volstrekte genialiteit van de schepping, en voor allen.
Hij zal zich verheugen over de heiligen en met hen jubelen, hij zal de zondaars, het verlorene willen zoeken en terugbrengen, zich willen ontfermen, ze willen aanraken met het evangelie zodat ze als het ware van bederf en onreinheid in meer dan goud veranderen, zoals in het geval van koning Midas.
Hij zal zich steeds dieper bedroeven over de zonde en die verafschuwen, er van wijken, en steeds beter beseffen wat de deerniswekkende zondaar anderen maar vooral toch zichzelf aan doet. En trachten alle harten te bereiken met dezelfde vreugde en vrede die ook in hemzelf zijn.
Ik moet trouwens ook wel vaak lachen om God. Hij heeft beslist humor. Ik heb al vaak gemerkt dat Hij me iets laat doen, een of andere fout laat maken, juist als ik een ander in mijn zelfverheffing met die fout geconfronteerd heb. Leerzame en humorvolle vernedering!
Want ik schreef aan Nodoubt iets over zijn spelling en wat gebeurt er? God laat mij op hetzelfde punt struikelen, al betreft het geen werkwoordsvorm. Hierboven heb ik 2x they, waar thy had moeten staan in dat stukje over Johnny Cash. Geinig niet waar?
Mooie dag met de wonderbare Heiland die ons leven zo'n onvoorstelbare wending ten goede en ten verbazingwekkende gegeven heeft.
Groeten JP
In feite is dit de geestelijke of innerlijke tegenhanger van de liefde voor de vijand zie je dat? Het is het kruis omhelzen.
Wie zich deze houding eigen kan maken zit op het goede spoor naar de permanente vrede en vreugde naar mijn overtuiging. Hij zal God steeds beter en dieper leren kennen en hij zal zich steeds meer verwonderen en in liefde ontsteken voor God, en voor alles, de schoonheid en de volstrekte genialiteit van de schepping, en voor allen.
Hij zal zich verheugen over de heiligen en met hen jubelen, hij zal de zondaars, het verlorene willen zoeken en terugbrengen, zich willen ontfermen, ze willen aanraken met het evangelie zodat ze als het ware van bederf en onreinheid in meer dan goud veranderen, zoals in het geval van koning Midas.
Hij zal zich steeds dieper bedroeven over de zonde en die verafschuwen, er van wijken, en steeds beter beseffen wat de deerniswekkende zondaar anderen maar vooral toch zichzelf aan doet. En trachten alle harten te bereiken met dezelfde vreugde en vrede die ook in hemzelf zijn.
Ik moet trouwens ook wel vaak lachen om God. Hij heeft beslist humor. Ik heb al vaak gemerkt dat Hij me iets laat doen, een of andere fout laat maken, juist als ik een ander in mijn zelfverheffing met die fout geconfronteerd heb. Leerzame en humorvolle vernedering!
Want ik schreef aan Nodoubt iets over zijn spelling en wat gebeurt er? God laat mij op hetzelfde punt struikelen, al betreft het geen werkwoordsvorm. Hierboven heb ik 2x they, waar thy had moeten staan in dat stukje over Johnny Cash. Geinig niet waar?
Mooie dag met de wonderbare Heiland die ons leven zo'n onvoorstelbare wending ten goede en ten verbazingwekkende gegeven heeft.
Groeten JP
Reacties 21 - 35 van 35
- <
- 1
- 2
- >
