Gebedsbroeders

CHAMPAIGN, dinsdag

Bij steeds meer mensen vertoont computerverslaving alle tekenen van een klinische ziekte, die door de autoriteiten als zodanig dient te worden erkend. Dat schrijft dr. Jerald Block in het gezaghebbende American Journal of Psychology.

Volgens dr. Block lijden mensen die elke dag urenlang games spelen, pornosites afschuimen of eindeloos emailen of chatten aan een compulsief-impulsieve aandoening die naar zijn mening zo veel voorkomt dat die moet worden worden opgenomen in de officiele lijst met geesteszieken.

Dit bericht las ik op dinsdag 25 maart 2008 in De Telegraaf. Opzich niet heel groot nieuws dat er mensen zijn die verslaafd zijn aan gamen en het kijken naar porno. Het geen wat mij meer aansprak was dat er velen verslaafd zijn aan chatten of eindeloos emailen. Is het een digitale ingeburgerde manier van communiceren of is het een verslaving? Waar ligt dan de grens bij jongeren?

Zelf heb ik twee jaar mezelf voorgelogen dat ik niet verslaafd was aan gamen. Wanneer ik onderweg naar huis fietste kriebelde het in mijn buik en dacht ik hoe ik een nog betere online gamer kon worden. Diezelfde drang heb ik ook bij msn (gehad). Niet zo zeer het gevoel van moeten communiceren, maar een onverklaarbare reden om mij gewoon aan te moeten melden. Wanneer mij gevraagd werd om mijn kamer op te ruimen deed ik het zo snel mogelijk om weer te kunnen hyven of msn-en. Huiswerk stelde ik uit. Wanneer je thuiskomt van school of werk, toch snel weer ‘even’ je hotmail en hyves checken.

Een korte tijd geleden nam ik bewust een msn pauze van een week om te minderen en die drang weg te drukken. Die beviel mij goed! Zou het een verslaving kunnen worden of zijn? Hoe zit het met die drang om toch weer ‘even’ je hotmail te checken? Of is het een nieuwe manier van communicatie, slechts over het internet? Graag hoor ik jouw mening en evt. ervaring!

Groet,

Victor