Zelfvertrouwen… Ik vind dit altijd een lastig iets. Als ik niet geloofde dan was het voor mij duidelijk geweest. Dan had ik de meest heroïsche gedachten over mijzelf gehad. Hahaha, dan was ik de beste geweest, de knapste e.d. Maar omdat ik in de bijbel zinnen vind als: ‘in mijn zwakheid ben ik sterk’ (2 kor 12:10) en ‘Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd, en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd’(Mat 23:12), weet ik niet zeker hoe ik over mezelf moet denken.
Maar even serieus: Mag je jezelf geweldig vinden? Misschien een beetje rare vraag, maar hij gaat soms echt door mijn hoofd heen. Dan heb je nog het andere uiterste: Moet je jezelf waardeloos vinden? Nee, dat zeker niet! Tenminste dat schreeuwen alle predikanten die ik in mijn 23-jarige evangelische loopbaan heb horen spreken. Maar is dat bijbels te onderbouwen?
Gelukkig gaan mijn gedachten niet tegen de algemeen heersende mening in wat betreft jezelf waardeloos vinden. Want ik weet zeker dat niemand waardeloos is, omdat iedereen door God bewust hier op aarde is gezet. Dus met welke talenten of uiterlijkheden je hier ook bent, God heeft je hier doelbewust op aarde gezet. (Psalm 139)
Maar mag je jezelf geweldig vinden? Nouja, het antwoord op deze vraag is natuurlijk ‘nee’, aangezien de vraag erg is gechargeerd. Maar mag je jezelf knap vinden? Mag je vinden dat je goed kunt voetballen? Mag je vinden dat je goed kunt zingen of dat je sociaal bent? Ik denk dat je op al deze vragen ‘ja’ mag zeggen, als je maar beseft dat je dit alles gekregen hebt. Ik bedoel: heb je er zelf voor gezorgd dat je slim bent? Of knap? Of sociaal? Enzovoort enzovoort. Alles wat je bent heb je gekregen. En net zoals je niet pronkt met een geleende auto, moet je ook niet pronken met alles wat je van God gekregen hebt.
Daarnaast heb ik voor mezelf geconcludeerd, dat ik in vergelijking met Jezus echt geen perfect leven leidt. Ik schiet aan alle kanten tekort. Als ik naar Jezus’ liefde voor mensen kijk schiet ik tekort, als ik kijk naar mijn neiging naar materialisme dan stel ik mezelf teleur en ga zo maar door. Paulus schrijft aan de Romeinen ook dat hij tekort schiet: Immers, ik besef dat in mij, in mijn eigen natuur, het goede niet aanwezig is. Ik wíl het goede wel, maar het goede doen kan ik niet. Wat ik verlang te doen, het goede, laat ik na; wat ik wil vermijden, het kwade, dat doe ik. (Rom 7:15-19)
Waar zou ik eigenlijk trots op kunnen zijn? Mijn leven kan totaal niet tippen aan dat van Paulus en hij vond zichzelf al bijna niets waard (Ef 3:8). Toch vergeet ik dit soort argumenten soms en blaas ik, in mijn gedachten, wel eens te hoog van de toren. Dat moet ik gewoon niet doen.
Goede week!
Mark W
Gerelateerd
Reacties (1)
Zo is dat ook met ons denk ik. Ik denk dat je je gaven en talenten en al het andere dat God je heeft gegeven mag laten zien aan de wereld.. En niet alleen maar laten zien, nee je mag er ook trots op zijn en er mee pronken! Net als bij de auto niet om op te scheppen of arrogant te zijn maar om te laten zien dat jij er trots op bent dat je deze talenten en gaven mag lenen van je hemelse Vader.. En om aan de wereld te laten zien hoe mooi ze eigenlijk zijn. En hoe mooi jij daarmee bent door Christus die in je leeft.
