Ik ben Auke van Slooten, nu ruim twee jaar Pastor Gemeentezorg in de VEZ. Getrouwd met Els, met vier kinderen en vier kleinkinderen. Ik volg de Heer nu 39 jaar en Hij heeft mij nooit in de steek gelaten!
Mijn verlangen voor de VEZ is vooral dat wij een warme en winnende gemeenschap mogen zijn, waardoor velen de Heer en een thuis vinden…En dat we daarin de individuele mens op het oog hebben. Dat is niet altijd gemakkelijk in de gonzende bijenkorf van onze gemeente, met zoveel mensen en activiteiten! Dan denk ik na over de drukke bediening van de Here Jezus, waarin Hij een bijzonder oog had voor juist ook de enkeling. Een ontroerend voorbeeld daarvan vinden wij in Zijn ontmoeting met de Samaritaanse vrouw (Joh. 4). De Heer was vermoeid aangekomen bij de Jacobsput bij het stadje Sichar. Maar dan is daar die enkele vrouw…Ondanks Zijn vermoeidheid en zijn reisplan begint de Heer Zich voor haar open te stellen. Hij raakt haar verlangens, verdiept zich in haar verleden, geeft haar nieuwe hoop en richting. Hij gaat - ondanks Zijn eigen behoeften en plannen - reserveloos voor de enkeling en …wint haar!
Opgewonden gaat zij Sichar in en vertelt overal van Jezus die wel de Messias van de Joden moest zijn…wie anders kon haar verleden zo doorgronden? Dan komt een stroom van mensen uit Sichar los. Opnieuw staat de Heer voor de keuze. Nu gaat het niet meer om de enkeling maar om een hele oogst die achter die enkeling tevoorschijn komt en die Zijn aandacht vraagt. Hij blijft vervolgens twee dagen bij deze zoekende mensen en velen komen tot persoonlijk geloof! Er vindt een geestelijke revolutie onder de minderheidsgroep van de Samaritanen plaats. Van de enkeling tot de oogst!
Als wij geroepen zijn om anderen te winnen hoeven we niet gelijk de hele wereld op onze schouders te nemen. Laten we het voorbeeld van Jezus volgen. Ik ben er van overtuigd dat God ons regelmatig betrekt bij een enkeling, aan wie wij ons dieper mogen geven. Misschien moeten we daarvoor over onze grenzen heenstappen. Misschien moeten we onze agenda omgooien. Als God ons een enkeling wijst moeten we de stap wagen om ons te geven en de enkeling door onze liefde en ons getuigenis voor Jezus te winnen!
Want, wie zal zeggen wat er achter deze enkelingen vandaan gaat komen? Wie vermoedt dat uit een appelpit een hele boomgaard kan groeien?
Wie weet welke kettingreacties en sneeuwbaleffecten van heil zullen volgen?
‘Zie, Ik zeg u, slaat uw ogen op en beschouwt de velden, dat zij wit zijn om te oogsten…’ (Joh. 4:35).
Wij moeten bidden om de ogen waarmee Jezus keek om te kunnen onderscheiden dat die enkeling op onze weg voor God van geweldig belang is! Allereerst omwille van die enkeling zelf, die Jezus nodig heeft! Maar evenzeer omdat die enkeling een brug kan vormen naar talloze anderen!
De Heer zegene u!
Auke van Slooten,
Pastor gemeentezorg
Gerelateerd
Waarom ga jij naar de kerk?
Speeddaten in de kerk?!
Jouw kerk!
Gevangen in de kerk
Vele kerken, één God
Reacties (1)
Mooi verhaal. Ik lees dit stuk op het perfecte moment. Bijzonder.
Deze week kwam ik een jongen in de sportschool, die zei dat hij naar de sportschool ging om zijn zelfvertrouwen te vergroten. Hij was in het verleden veel gepest, en hij dacht als hij gespierder zou worden mensen hem minder snel zouden pesten. Hij haalde ook zijn identiteit uit zijn uiterlijk. Terwijl wij als Christenen weten dat God naar het hart kijkt..
Hoe dan ook..Ik kreeg het verlangen om hem over Jezus te vertellen. Ik zocht een geschikt moment, maar die vond ik niet. Ik sprak met hem over koetjes en kalfjes. Op het eind vroeg ik of we misschien voortaan samen konden gaan sporten. Zo heb ik een sport maatje EN heb ik alsnog de kans om hem over Jezus te vertellen. Gelukkig stemde hij in met het idee om samen te gaan sporten en zie ik hem maar liefst 3 x p.w. Zo heb ik de gelegenheid om een band op te bouwen en hem alsnog over Jezus te vertellen :)
Nu kan ik ook, zoals jij zegt, focussen op de enkeling. Wie weet inderdaad hoe het uitpakt.
edankt voor je stukje!
