En dan zie je door de wolken Nederland weer. Wel even wennen hoor aan het feit dat Nederland inderdaad zo plat is. En dan stap je uit het vliegtuig en zie vrienden en familie die je 3 maanden niet gezien hebt. Het is op dat moment heel raar, als ik me bedenkt dat ik 24 uur terug nog langs het strand liep met een ijsje in de hand. De wereld is zo groot, maar ook weer zo klein.
En dan ben je thuis. Je doet de deur van het toilet open en ziet een toilet die je al 3 maanden niet zo hebt gezien. Ik was een gat in de grond gewend. En wc-papier, daar hebben ze in Indonesië nog niet echt behoefte aan. Gewoon met het handje en wat water.
Hetgeen waar ik denk ik het meest aan moest wennen toen ik weer terug was in Nederland was niet zozeer de omgeving, maar aan de mensen. Omdat je natuurlijk zoveel meemaakt op zo’n reis naar het buitenland verander je persoonlijk zoveel, en de mensen die achter zijn gebleven zijn vaak door gegaan met hun normale leven. Ook op geestelijk gebied merkte ik toch dat toen ik terugkwam in Nederland ik weer opnieuw aan mensen moest wennen. En omdat ik ook veel dingen met God heb meegemaakt zoals genezingen, sta ik toch heel anders in je geloof als voor de reis.
En wat betreft de armoede viel het me nog allemaal erg mee. Natuurlijk zie je wel armoede, maar veel minder dan ik dacht. Ze redden zich prima, mede doordat het slimme mensen zijn.
Iedereen zorgt voor zijn eigen eten door werk te maken van de raarste dingen.
Klik hier om een filmpje te zien dat ik gemaakt heb in de straten van Ambon (Indonesië)
Ik kan honderd en één dingen vertellen over mijn ervaringen/belevenissen, maar ik stel voor dat als je vragen hebt, je deze stelt door op deze post te reageren.
Groeten en dan hoor ik het wel als jullie vragen hebben.
Mark Boerman
Gerelateerd
Rob gaat 18 april voor 10 weken naar Indonesië (!!)
Nu alweer de outreach!
Ons christelijke cultuurtje
Olympic Outreach
Gammele pick-ups en ravijnen
