Hoi mensen, mijn naam is Iskandar, ik ben 18 jaar en woon samen met mijn moeder in Zwolle. Mijn vader is in 1999 overleden als gevolg van meedere hersenbloedingen tussen mijn zesde tot en met mijn tiende levensjaar.
Ik heb hem dus niet echt gekend zoals hij was voor de ziekte, alleen maar als iemand die altijd kwaad op me was en die ik liever dood dan levend wenste. Zowel de herinneringen waarin in hem zie lachen als de foto's van ons samen zijn op één hand te tellen. Maar ik kwam nooit iets te kort. Mijn moeder gaf me genoeg liefde voor tien vaders.
Een spreker in onze kerk het over een vaderfiguur in je leven. Ieder mens wil, bewust of onbewust, zijn vader trots maken. Dit raakte mij op dat moment best wel. Ik dacht "dat kan ik toch niet" en ik had er niet meer zo'n zin in. Hij vervolgde zijn preek met het opnoemen van succesvolle personen en voegte hier aan toe dat zij één ding gemeen hadden. Ze waren hun vader op jonge leeftijd verloren. Dit gaf mij weer wat hoop. Het leek zo te zijn dat mensen zonder vaderfiguur een grotere drive hebben zichzelf te bewijzen, waarschijnlijk opzoek zijn naar bevestiging, zoals een trotse vader dat geeft.
Uiteindelijk kwam de volgende tekst naar voren, een quote van Jezus in Johannes 20 vers 17: 'Ik stijg op naar mijn Vader die ook jullie Vader is, naar mijn God die ook jullie God is'. Jezus zegt dat God ook onze vader wil zijn, mijn Vader. Ik besef sindsdien pas echt wat het is om God "Vader" te noemen. Als je vader je heeft teleurgesteld kan je een negatief beeld hebben bij het begrip "vader". God is anders, Hij staat voor je klaar. Alles kun je met hem delen en hij geeft je liefde.
Ik beschuldig mijn vader nergens van, maar ik vergeef hem alles. Hij kon er niks aan doen. Dit geeft mij wel de motivatie om zelf de beste vader voor mijn kids te worden die ik kan zijn. Het verliezen van mijn vader was een kans om God de Vader te vinden. Ik vond troost en ondersteuning voor de rest van mijn leven, omdat ik mag weten dat God de Vader trots op mij is. Ik probeer God zoveel mogelijk te betrekken in alles en te danken voor mijn vrienden, familie en in het bijzonder mijn vriendin Joanette. Zonder hen was ik nergens en dat alles dank ik aan Hem, mijn Vader a.k.a . God.
Zie jij God ook echt als vader? Ervaar jij hem ook echt zo? Of zie je hem meer als gewoon iemand in de hemel?
Groeten, Iskandar
Gerelateerd
Ken jij God de Vader?
God's verhaal
Kinderen van God
God de Heilige Geest (1)
Zonde, wat betekent het voor God?
Reacties (6)
Wat een gaaf stukje.
En wat hebben wij samen een Goede Vader!!!
Hug,
Richard B.
Mijn vader hield van mij, ik ben daar altijd van overtuigd geweest, maar hij gaf me niet de dingen die ik nodig had.
God heeft met Zijn Vaderlijke liefde heel veel genezen, maar het vroeg wel wat, want toen ik ging vergeven, kon God genezen, en zo ging het keer op keer.
En als ik zo je stuk lees komen er weer herinneringen boven en is de enige keus die ik heb om te vergeven. Want door de vergeving heen laat God zien dat Hij mijn Vader is.
Groetjes,
en Gods Vaderlijke nabijheid toegewenst,
Kees.