De lijn tussen het gewone leven en het leven met God, tussen de zaken die normaal zijn en de zaken die met geloof te maken hebben. De lijn die aangeeft waar normaal gedrag ophoud en fanatisme begint. De lijn die ons in toom houdt, die heldere scheidingen aangeeft in ons leven en zorgt dat we niet buiten het gemiddelde vallen. De lijn die God aan de ene kant insluit en aan de andere kant uitsluit, die de scheiding aangeeft waar God mag komen en waar Hij niet mag komen. De vraag is waar moeten we een duidelijke lijn trekken en waar niet?
Iedereen heeft grenzen, iedereen heeft bepaalde dingen die hem of haar te ver gaan. “Nee ik spring niet van die brug af, nee ik pak die spin niet op, ik ga niet in die kleren over straat, nee ik ga niet een verhaal vertellen op het podium” enz. Het is heel gezond en logisch om ergens een grens te trekken. Doordat het zo normaal is doen we dat ook in ons leven met God. Als een dominee zegt: als ik ga schoenen kopen, dan doe ik dat samen met God. Of: Als ik met de auto weg ga, dan bidt ik altijd eerst voor een behouden reis, hoe lang of hoe kort het ritje ook mag zijn. Op deze uitspaken reageren mensen verschillend. De ene zegt: “Wat mooi, dat ga ik ook doen”, terwijl een ander zegt: “dat gaat mij iets te ver”. Met die tweede uitspraak trek je een grens voor God. Je zegt tegen God dat je het prima vind Hem te ontmoeten in de kerk, maar bij het schoenen kopen heb je Hem niet nodig. Hetzelfde gebeurd als je zegt: Één keer bidden per dag is prima, maar die mensen die 3 uur per dag bidden vind ik wat overdreven. Hier plaats je een grens op basis van het gemiddelde gedrag om je heen. Je ziet een kleine minderheid veel bidden, dus je besluit dat veel bidden vreemd is, of alleen bij de fanatieken hoort, en dus niet voor jou is weggelegd. En zo wordt het gebied waar God mag komen in jouw leven steeds kleiner. Terwijl je de zin “ik geef U heel mijn leven” elke zondag uit volle borst mee zingt.
We hebben onbewust het idee gecreëerd, dat ons leven gescheiden is in twee componenten: het religieuze deel, en het seculiere/gewone deel van ons leven. Bidden doe je met God, net als Bijbellezen, goed gedrag vertonen, maar voetbal kijken, naar de stad gaan, op vakantie gaan, sporten, koken enz. zijn allemaal dingen waar God niets mee te maken heeft… Herken je deze indeling? Deze indeling slaat nergens op, Paulus heeft namelijk gezegd: Dus of u nu eet of drinkt of iets anders doet, doe alles ter ere van God. (kor 10:31)
Je hele leven is van God, waarom zou je hem uitsluiten voor bepaalde delen van het leven dat Hij gekocht en betaald heeft met zijn bloed?
Groeten,
Mark Winkelaar
Gerelateerd
Reacties (2)
Christendom is een religie geworden. Wat is een religie? Iets voor op de zondag dat je van een plek in het hiernamaals verzekerd. Iets geloven in je 'hart' en dan wat rituelen volgen al naar gelang hoe veel tijd je erin wilt steken en afhankelijk van waar je het mee eens wilt zijn.
In het oude Israël was er een heel andere situatie. Een heel andere God werd daar gediend lijkt het wel... Deze God maakte regels voor Zijn volk. Regels die gingen over hoe zij Hem moesten eren/dienen en regels over hoe zij met hun broeders en zusters moesten omgaan. Dit is samengevat in de 10 geboden (Ex.20) waarbij er eerst 4 geboden gaan over het liefhebben van God en dan 6 geboden over het liefhebben van de naaste, de buurman/vrouw, de volksgenoot. Deze naaste was dus ook een geloofsgenoot. God vond niet dat een 'scheiding tussen geloof en maatschappij' zo'n goed idee was. Daarom gaat de verdere uitwerking van de 10 geboden, in de rest v.d. wetten, zowel over Gods dienst EN maatschappij leer. Hoe moet de maatschappij functioneren? Het begint bij de omgang met God en de naaste.
Toen Jezus geboren werd was de Israëlische maatschappij door hun grote zonden al uiteengevallen en kon er geen soevereine regering meer zijn. De Romeinen maakten er de wet uit en zo werd de religie geboren. God dienen is prima maar alleen als het niet in strijd is met 'de echte god': de keizer...
Als men Jezus vraagt wat de kern v.d wet is geeft de Meester een perfecte samenvatting.
"37 Hij zeide tot hem: Gij zult de Here, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand. 38 Dit is het grote en eerste gebod. 39 Het tweede, daaraan gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. 40 Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten." Mat. 22
Dit is een zeer kernachtige korte uitleg v.d. essentie v.d. wetten van God. Alle wetten en al het onderwijs/vermaningen v.d. profeten gaan over de manier waarop wij God kunnen en moeten liefhebben EN hoe we onze naaste moeten/kunnen liefhebben.
God zegt d.m.v. Paulus in Romeinen 13: "8 Zijt niemand iets schuldig dan elkander lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld."
Wat is de ander liefhebben? Volgens velen is het de ander nooit veroordelen en alle goddeloosheid die maar te bedenken is te vergeven en nooit te haten en te straffen maar de grootste kinderverkrachter en moordenaar moet nog genade en liefde betoont worden...
Maar hoe gaat het verder in Rom. 13?
"9 Want de geboden: gij zult niet echtbreken, gij zult niet doodslaan, gij zult niet stelen, gij zult niet begeren en welk ander gebod er ook zij, worden samengevat in dit woord: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. 10 De liefde doet de naaste geen kwaad; daarom is de liefde de vervulling der wet."
De wet gehoorzamen/doen/vervullen. Dat is de liefde tot God en de naaste. God definieert wat echte liefde is in Zijn wetten. En dus ook wat de straf op grove criminaliteit (doodzonde) moet zijn. Als wij Hem liefhebben dan passen we Zijn wetten toe ook in dit opzicht. Dan worden tegelijkertijd onze naasten beschermd tegen deze gevaarlijke monsters die 'voor genezen verklaard' steeds opnieuw slachtoffers maken.
God zegt niet voor niets dat ze dood moeten.
"Wie mijn geboden kent en zich eraan houdt, heeft mij lief. Wie mij liefheeft zal de liefde van mijn Vader en mij ontvangen, en ik zal mij aan hem bekendmaken.'" (Joh 14,21)
"15 Als je mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden."
Jezus maakt geen onderscheid tussen Zijn leer en die van Zijn Vader. Hij doet de wil v.d. Vader en wie Hem liefheeft is Zijn broeder en zuster.
"Want ieder die de wil van mijn Vader in de hemel doet, is mijn broer en zuster en moeder.' " (Mat 12,50)
"Niet iedereen die "Heer, Heer" tegen mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, ALLEEN wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader." (Mat 7,21)
Het Christendom was vroeger GEEN religie maar een MANIER VAN LEVEN. Het werd dan ook THE WAY / DE WEG genoemd. Een uiterst radicale fanatieke weg die leid naar het eeuwige leven door Jezus Christus voor diegenen die deze weg bewandelen met instructies voor dit leven hier op aarde. Dus geen instructies voor een leven na de dood in een hemel.
"17 Deze liep Paulus en ons achterna, luid roepende: Deze mensen zijn dienstknechten van de allerhoogste God, die u de weg tot behoudenis boodschappen." Hand. 16
"2 met het verzoek hem aanbevelingsbrieven mee te geven voor de synagogen in Damascus, opdat hij de aanhangers van DE WEG die hij daar zou aantreffen, mannen zowel als vrouwen, gevangen kon nemen en kon meevoeren naar Jeruzalem. " Hand. 9
"25 Hij had onderricht gekregen in DE WEG van de HEER en verkondigde geestdriftig de leer over Jezus, die hij zorgvuldig uiteenzette, ook al was hij alleen bekend met de doop zoals Johannes die had verricht. 26 In de synagoge begon hij nu vrijmoedig het woord te voeren. Toen Priscilla en Aquila hem hoorden, namen ze hem terzijde en legden hem uit wat de Weg van God precies inhield." Hand 18
"4 Ik heb de aanhangers van de Weg tot de dood toe vervolgd. Mannen en vrouwen heb ik gevangengenomen en laten opsluiten," Hand. 22
"8 De volgende drie maanden ging hij regelmatig naar de synagoge, waar hij vrijmoedig met de bezoekers sprak over het KONINKRIJK van God en hen met zijn uiteenzettingen trachtte te overtuigen. 9 Maar toen sommigen zijn boodschap halsstarrig bleven afwijzen en de Weg bij iedereen belachelijk maakten, vertrok hij en nam de leerlingen met zich mee. Voortaan sprak hij dagelijks in de school van Tyrannus, " Hand. 19
De regering/het koninkrijk van God mensen! Geen religie voor het hiernamaals maar heldere instructies voor het hier en nu op aarde voor de inrichting v.d. maatschappij. God wil alles! Daar heeft Hij zwaar voor betaald met Zijn bloed! Hij eist nu je hele ziel en verstand en hart! En je religie kun je stoppen waar de zon niet schijnt!
Dus die grens zou er eigenlijk niet moeten zijn, er zou geen uit-knop in ons moeten zijn waarmee we God een uurtje kunnen uitzetten, zeg maar ons bras- en zwelguurtje: nu IK eens even, nu eens even niet God, God even weg en die oude Adam of Eva, of Ada (Evam) voor de transen, even lekker uitlaten. Lekker, het L-woord. Sommigen zeggen: de paus mag niet in mijn slaapkamer. Ik denk dat hij dat ook helemaal niet wil, hij zou onze uitnodiging beleefd afslaan, maar intussen is God daar wel natuurlijk.
Dus als we de behoefte voelen aan zo'n uit-knop, vormt dat misschien een aanwijzing dat we, zoals iemand die iets ondeugends wil gaan doen de deuren en de gordijnen sluit, niet helemaal conform Zijn allerheiligste wil willen gaan handelen.
Iemand zei me eens: wij mogen best af en toe eens slecht zijn. Eerlijk gezegd geloof ik daar niks van. Vgl. Sirach 15:20.
Dat goede zuurdeeg waar Jezus het over heeft moet ook helemaal door onszelf heen zitten. Hoe zou er dan een levensterrein kunnen zijn waarin God 'uit' gezet kan worden? Ik ben het dus helemaal met je eens. Maar het is een ontwikkeling, een streven, een groeiproces van steeds verder gaande bewustwording, niet een reeds in bezit hebben.
Ten diepste zijn we als mens geboren na Christus geroepen om homo religiosus te zijn, om onze bestemming niet buiten God/Jezus te zoeken, dus volledige integratie van menselijke en heilige Geest is de richting, het verlangen en het streven en dus ook het einddoel. En dan, de thuish(e)aven. De eeuwige vreugde en vrede. Vrij, voor altijd vriend(in)schap met God.
God is wel uitstekend en Hij moet wel vreselijk van de mensen houden, dat Hij dit als en door Jezus allemaal op aarde is komen neergeleggen voor mij, ezel, die zich zo vaak aan dezelfde steen stoot, voor mij, arme mol, zo verblind door het donkere van de aarde om mij heen en kwartel, door de zonde zo doof geworden, verdoofd, voor Gods stem in mij, die toch uit God ben naar de ziel en dus in niets anders dan in God die echte vrede blijvend zal kunnen vinden.
Groeten, JP
