Vandaag ben ik begonnen met het lezen van Johannes. Direct in het eerste hoofdstuk kwam ik een zin tegen die ik nog nooit heel bewust gelezen had. In vers 18 staat: Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is, die aan het hart van de Vader rust, heeft hem doen kennen. Tot gister had ik nog nooit dat stukje gelezen dat Jezus aan het hart van de Vader rust, maar ik vind dat zo'n gaaf gegeven.

Drie weken geleden heb ik, op aanraden van een bezoeker, een preek van David Pawson hier online gezet neergezet. In deze preek vecht David Pawson het idee aan dat God iedereen onvoorwaardelijk lief heeft. Hij pleitte voor meer nadruk op de heiligheid en de rechtvaardigheid van God die in veel kerken onderbelicht is. In de blog van vandaag wil ik doorgaan op het (te) liefdevolle beeld dat veel christenen van God hebben. Als we namelijk alleen maar zeggen dat God liefde is en voor de rest niets, dan ontstaan er twee problemen die niet al te klein zijn.

Laatst heb ik geblogd over dat God niet alleen maar liefde is. Er reageerde toen iemand met een link naar een preek van David Pawson. Nadat ik zijn preek had geluisterd wilde ik hem jullie niet onthouden. Het is een preek die je aan het denken zet over de manier waarop de evangelische kerk kijkt naar de liefde van God en waarop het evangelie wordt verteld. Superinteressant voor degene die houden van goed onderwijs uit de bijbel! David Pawson is overgens degene die sleutels tot de bijbel heeft geschreven.

In de tijd waar God gepresenteerd wordt als iemand die altijd onvoorwaardelijk van iedereen houdt. Die nooit iemand pijn doet en elke christen geeft wat hij/zij wil. In een tijd waar God wordt geschetst als een persoon die alles oplost en alles weer goed maakt blijven bepaalde eigenschappen van God onderbelicht. Dat God liefde is zal ik nooit ontkennen, maar er mag wat mij betreft best een keer gepreekt worden over Gods rechtvaardigheid, over zijn toorn en zijn haat voor de zonde.

Ground zero, het ziet er mooi uit nu er een monument is geplaatst. Twee grote vierkante watervallen, groene boompjes en massa’s toeristen kenmerken de kleine vierkante honderd meter in hartje New York. Als je niet wist waar je was zou je zeggen dat zomaar één van de vele toeristische hot-spots is, maar de talloze namen op de randen van de watervallen geven aan dat deze plek niet zomaar een toeristentrekpleister is. Het is de plek waar in 2001 bijna 3000 mensen om het leven zijn gekomen. En terwijl ik rustig langs al die onschuldige namen loopt bekruipt me langzamerhand een  triestig gevoel van onrechtvaardigheid. Want als God almachtig is, dan had Hij dit toch kunnen voorkomen?