Je kent het geheid; je bent naar een tof weekend geweest of hebt een mooi worshipconcertje meegepakt, kom je thuis, val je terug in je oude leventje. Ik heb er nog steeds last van, het lijkt alsof die zogenaamde piek van dat moment niet altijd te beleven valt. En toch, toch heeft de Bijbel er een mooi antwoord op…
Namelijk; discipelschap. Lees het oude testament en je leest dat Jezus zijn vertrouwen niet stelde in de grote bijeenkomsten, maar in een klein groepje vissersmannen. Apart toch? Het zou niet mijn keuze zijn geweest, het is dat dit er staat anders was ik er misschien niet opgekomen ook. Maar waar lag dan het geheim dat het wel goed ging? Dat het uiteindelijk wel de mannen zijn geworden die de eerste gemeentes hebben opgezet en enorm veel autoriteit hadden (denk aan de zweetdoek van Petrus).
Als je vandaag de dag naar Nederland kijkt dan gaan we erg makkelijk om met sociale contacten. Er zijn grote groepen mensen die we kennen, energie in steken en uiteindelijk onze vrienden noemen. Je kan ze niet elke week spreken, want dat zou niet haalbaar zijn met het aantal ‘vrienden’ dat je hebt. Je dag zou dan bij wijze van spreken 28 uur moeten kennen. En toch, toch denk ik dat er een enorme kracht zit in de betrokkenheid. En dan niet af en toe eens een sms’je, belletje of mail, maar bij elkaar komen en elkaar opbouwen, aan- of bemoedigen, aanvuren, enthousiastmeren, en ga zo nog maar even door.
Houdt elkaar scherp
Ik doe het nu sinds een paar weken; elke week met dezelfde paar gasten bij elkaar komen. Bidden, praten en luisteren. Ik ben nog maar net begonnen, maar kan het nu al iedereen aanbevelen. Zoek mensen in je naaste omgeving, kom er elke week mee samen en houdt elkaar op deze manier scherp!
Gerelateerd
Discipelschap = leren vissen
Het slaat in als een bom
Vernieuw je denken! (2)
In hoeverre ben jij ingeburgerd?
"Ik geef alles op en ga naar Jakarta"
Reacties (3)
Wel investeerde Hij, in die mensen, in de 12 discipelen, maar ook in de 70, en veel grotere groepen... En nog altijd...
Een metafoor die ik ooit hoorde;... Op het moment dat je je hand uitstrekt om iets te geven aan een ander is hij geopend, op het moment dat die ander er iets uit genomen heeft, is hij leeg en toegankelijk om dan door God weer gevuld te kunnen worden..... Een hand die neemt is gesloten en niet toegankelijk.
Ik kan intens blij worden als je merkt dat je iemand hebt mogen helpen, met gebed, praktische hulp of met raad.
